آمریکا، سال 1933: 10 نویسنده تصمیم گرفتند صنف نویسندگان آمریکا را در هالیوود تاسیس کنند. کاهش دستمزد نویسندگان عزم آنها را قوی تر کرد و نخستین ارکان صنف در هالیوود پای گرفت. در 1940 نخستین قرارداد تهیه کننده-صنف نویسندگان نوشته شد که در آن تهیه کننده ها رسماً صنف را به عنوان طرف مذاکره ی تمام نویسندگان سینمایی به رسمیت شناختند. در 1953 نخستین معامله تلویزیونی انجام شد، در سال 1954 صنف به دو قسمت صنف نویسندگان آمریکا - غرب و صنف نویسندگان آمریکا - شرق تقسیم شد و در 1960 برای اولین بار طرح مستقل بازنشستگی در صنف شکل گرفت ... .
به بهانه ی بخش نویسندگان مستندِ این صنف و به منظور آشنایی با تجربیات موفق آنها در جهت ایجاد پیشنهاداتی برای سینمای مستند کشورمان، گفت وگوی زیر را در نظر گرفته ایم."جان کچ" مسئول دپارتمان روابط عمومی صنف نویسندگان آمریکا - غرب (WGAW) است. توضیحات بیشتر درباره ی فعالیت های صنف را می توانید در گفت وگوی زیر بیابید و نیز به سایت www.wga.org سر بزنید. توضیحات لازم برای روشن شدن برخی عبارات کلی و مناسبات و قوانین توسط شادمهر راستین ارائه شده و در پانویس آمده است. چرا که جان کچ هنگام گفت وگو فرض را بر روشن بودن آنها گذاشته و توضیح اضافی نداده، اما دانستن آنها از ابهام صحبت ها کم و استفاده از اطلاعات او را راحت تر می کند.

صنف نویسندگان چه کمکی می تواند به فیلم سازان بکند؟
مهم ترین چیزی که ما به فیلم سازان پیشنهاد می دهیم قرارداد فیلمنامه ی مستند است. ما یک کمیته ی نویسندگان غیرداستانی(2) داریم و یک مجمع غیرداستانی(3) که آنجا فیلم های مستند نمایش می دهیم. اگر شما یک برنامه ی غیرداستانی نیم ساعته برای یک کانال، در اینترنت یا برای یک فیلم نوشته باشید، می توانید به نویسندگان بپیوندید. این عضویت کامل نیست (مزایا به یک عضو وابسته مانند اعضای پیوسته تعلق می گیرد). شما ایمیل های صنف را دریافت می کنید و به تمام رویدادهای صنف دعوت می شوید. آنچه نمی توانید انجام دهید، شرکت در رای گیری اصلی صنف است. اما به خوبی به صنف معرفی می شوید و اگر در لس آنجلس یا نیویورک یا نزدیک آنها زندگی می کنید، مزایای زیادی مخصوصاً از نظر آموزشی وجود دارند؛ رویدادها، سمینارها و شبیه آن. یک طرح تخفیف درمانی(4) هم وجود دارد که فیلم سازان می توانند به آن ملحق شوند.
قرارداد فیلمنامه مستند چیست؟
صنف نویسندگان به طور سنتی نوشتن برای مستند را پوشش نمی دهد؛ چون موافقت نامه 500 صفحه ای(5) صنف نویسندگان برای فیلم سازان تازه کار بسیار سنگین است. باید آن را به تدریج اصلاح کنیم تا قابل استفاده باشد. مانع بزرگی که دست و پاگیر است، پیش پرداخت نویسندگان است. نویسنده ی حدود 90 درصد از فیلم های مستند، کارگردان و تهیه کننده هم هست. درنتیجه اگر این گروه نویسنده/ تهیه کننده/ کارگردان، موافقت نامه 10 صفحه ای(6) را امضا کند و اگر بودجه زیر 500 هزار دلار باشد، تمام پولی که به آنها تعلق دارد، عقب می افتد، تا زمانی که هزینه ی تولید یا پخش تجاری برگردد، هر کدام اول باشند. پرداخت کننده مجبور نیست چیزی را در ابتدا بپردازد. اگر فیلم هزینه اش را برگرداند، آنها یک حق الزحمه نویسنده دارند و یک 5/14 درصد سود درمان و بازنشستگی(7) که به آن اضافه می شود. هدف فیلمسازان این است که یک پخش کننده پیدا کنند تا حقوق موافقت نامه را به عهده بگیرد. درنتیجه پخش کننده وقتی فیلم را قبول می کند، آن پرداخت ها را انجام می دهد. پخش کننده ها این کار را همیشه با فیلم های داستانی ارزان انجام می دهند. وقتی پول نویسنده پرداخت شد، او مزایای بازنشستگی و درمان را پیش می گیرد. اگرچه اگر شما پنج سال کار کنید (به طور ناپیوسته) و در هر سال پنج هزار دلار (8) درآمد داشته باشید، می توانید بازنشستگی داشته باشید. هرچه بیشتر درآمد داشته باشید، به بازنشستگی شما اضافه می شود. می توانید یک برنامه ریزی مناسب برای بازنشستگی تان داشته باشید. 
این کمیته در شعبه ی نیویورک شما هم ثبت نام می کند؟
بله، اما خارج از صنف نویسندگان آمریکا، و نامش کمیته ی نویسندگان غیرداستانی است. غرب می سی سی پی منطقه ی ماست و شرق می سی سی پی (9) منطقه ی آنها.
برخورد پخش کننده ها با این توافق نامه چگونه بوده است؟
در حدود سه سال، تقریباً 100 تا از این قراردادها از میان توافق نامه های مربوط به بودجه ی کم، برای فیلم های داستانی امضا کردیم. در مورد مستند هنوز برای فهمیدن واکنش ها زود است. توافق نامه تنها از فوریه 2006 در دسترس بوده و ما هنوز از پخش کننده ها واکنشی ندیده ایم. واقعاً این حمایت ها به تجارت آنها لطمه نمی زند. حداقل رایج برای فیلمنامه 37 هزار دلار است و خوشبختانه پخش کننده به فیلم ساز بیش از این برای فیلمش می پردازد. بعد وقتی فیلم فروخته می شود و در بازارهای دیگر پخش می شود، یک فرمول وسط می آید که خیلی مهم است، چون وقتی فیلم برای رسانه های دیگر استفاده می شود، فیلمساز دوباره بخشی از منفعت فیلم نصیبش می شود.
پس پخش کننده باید آن را بپردازد؟
کمپانی امضا کننده(10) می پردازد. در خیلی از فیلم های مستقل و استودیویی، پخش کننده چیزی را امضا می کند که توافق نامه ی فرضی نامیده می شود. آنها تعلق یافتن حقوقی را از شرکت اصلی (امضا کننده) برای مستند پیش فرض می گیرند و کمپانی امضاکننده برای تمام پرداخت ها بدهکار فرض می شود. یک فیلم ساز باهوش اصرار می کند بخشی از منفعت فیلم را هنگامی که فیلم به بازارهای دیگر می رود نیز دریافت کند. اگر بر اساس این توافق نامه کار کند، یک حداقل برایش تضمین می شود. این قرارداد یک حد حداقل برای این فیلم سازان جور می کند.
اگر یک مستند سرمایه گذارانی داشته باشد که باید بدهی به آنها برگردانده شود، این قرارداد چگونه عمل می کند؟
ما پیشنهاد می کنیم تمام گروه های سرمایه گذار بدانند این توافق نامه و نتایج مالی آن وجود دارد. این توافق نامه موکول به کسب هزینه های تولید یا پخش تجاری است که بدون آن نویسنده پولی دریافت نمی کند.
پس شما تضمین می کنید که نویسنده مقدار کمی از پول را از پیش دریافت می کند؟
بله، قرارداد از سه راه عمل می کند. اگر نویسنده به عنوان تهیه کننده یا کارگردان هم کار می کند، می تواند دستمزد نگارش را تا آخر عقب بیندازد. اگر برای نگارش استخدام شده و کاری بیشتر از نوشتن نریشن انجام می دهد، ما برای نریشن نرخ هایی داریم؛ پنج دلار پیش از کار پرداخت می شود و بقیه تا پخش تجاری فیلم و بازگشت هزینه ها عقب می افتد. در موارد نادرتر اگر چیزی را زودتر از آنچه برای یک مستند انتظار می رود نوشته، در این صورت می تواند آن را تا زمان بازگشت هزینه عقب بیندازد(11). همه ی اینها برای موارد زیرِ 500 هزار دلار است. اگر بودجه بین 500 هزار و 750 هزار است، 10 هزار دلار پیش پرداخت می شود و بقیه بعد از بازگشت هزینه ها. اگر بودجه بین 750 هزار و 2/1 میلیون دلار است، 10 هزار از آن نویسنده/کارگردان است و 15 هزار دلار پیش پرداخت استخدام نویسنده. ما با فیلم سازان زیادی کار کرده ایم تا به جزئیات این توافق نامه رسیده ایم و اعتقاد داریم این توافق نامه منصفانه و بر اساس بازار فیلم است.
اگر بودجه بیشتر از 2/1 میلیون دلار باشد، به توافق نامه استاندارد WGA موکول می شود؟
بله و برای مستند این بودجه کمتر پیش می آید.
اگر فیلم در جشنواره ها نفروشد، تا زمانی که درآمدی از فروش نباشد، پولی پرداخت نمی شود؟
بله، اگر درآمدی نباشد، کسی پولی دریافت نمی کند. چه تحت توافق نامه  WGAکار کنید و چه نکنید، این صادق است. بر اساس این توافق نامه وقتی درآمدی باشد، شما پول می گیرید و سود بازنشستگی و درمان هم دریافت می کنید و این دو دریافتی را فیلم سازان داستانی سال هاست دارند.
نویسنده چقدر باید درآمد داشته باشد تا سود درمان کسب کند؟
تقریباً 30 هزار دلار در سال. نزدیکی این رقم با رقم 37 هزار دلار دستمزد نویسنده، در ارتباط مستقیم است. نکته ی دیگری که باید دانست، این است که نوشتن برای مستند متفاوت از روایت های سنتی است. آنها در خلال فرایند تولید نوشته می شوند و گاهی با همراهی تدوینگر. ما تدوینگرهایی دیده ایم که نامشان در تیتراژ به عنوان نویسنده هم آمده. گاهی نگارش زودتر از موعد انجام می شود. رقم 37 هزار دلار شامل تمام پیش نویس هایی است که تا 12 هفته پس از استخدام نویسنده انجام می شود و این در بیشتر فیلم ها صادق است. چیزی که در فیلم مستند، پیش نویس(12) نامیده می شود، قدری نامشخص تر از فیلم داستانی است. برای همین تصمیم گرفتیم همه را تحت یک رقم بیاوریم.
اما ساخته شدن بیشتر مستندها بین پنج تا هفت سال طول می کشد. آیا این عملی است که نویسنده ها پنج هزار دلار یا 30 هزار دلار در سال درآمد داشته باشند که بتوانند از این مزایا استفاده کنند؟
بله، چون فقط دستمزدها نیست که حساب می شود. این شامل تمام پول هایی که در می آورند می شود. درنتیجه حق تالیف ها و مازاد بر درآمدها هم حساب است. شما ممکن است دو کار دیگر هم همزمان با ساختن فیلمتان بگیرید، آن هم حساب می شود. پنج هزار دلار هم لازم نیست پشت سر هم باشد. درنتیجه اگر کسی هر هفت سال یک فیلم بسازد، گویا 35 سال کار مستمر انجام داده است. در تئوری، او فقط هر هفت سال پنج هزار دلار درآورده، اما یک بازنشستگی هم می گیرد. اما در مورد مزایای درمان این باید متوالی باشد.
اگر کسی بخواهد نوشتن فیلم داستانی را شروع کند، چه اتفاقی می افتد؟
 اگر تحت این قرارداد کار کنید، برای عضویت در صنف نویسندگان صلاحیت خواهید داشت. و به محض آنکه درآمد کسب کنید، می توانید عضو شوید. این مزیت دیگر آن است.
چه چیزهایی نیاز است تا افراد بتوانند برای توافق نامه درخواست دهند؟
ما یک نمای کلی از پروژه می خواهیم. فیلم برداری اصلی باید طی 90 روز انجام شود. این مهم است. نمی خواهیم کسی معطل شود و زیان ببیند(13). یک برآورد بودجه جزء به جزء می خواهیم و بعد برگه هایی امضا می کنند که رایگان است.
آیا فیلم های مستند فیلمنامه دارند؟
بله دارند. یکی از مواردی که صنف با آن سروکار دارد و به نظر من موفق است، از میان برداشتن این تلقی است که تمام برنامه های غیرداستانی بدون فیلمنامه هستند. کاملاً برعکس است. نویسنده ها هر روز در صنف پیداشان می شود که می گویند من نویسنده ام اما اجازه ندارم نویسنده نامیده شوم. درنتیجه اولین کاری که انجام دادیم، تعیین یک جایزه بود که باعث به رسمیت شناختن نویسنده به عنوان عضوی از یک مستند شود. این یک ریسک بود، چون نمی دانستیم چطور با آن برخورد می شود، اما جامعه ی مستندسازی به گرمی آن را پذیرفت. حالا نویسنده را به رسمیت می شناسند. کار او بیش از نوشتن نریشن است. از وقتی این جایزه را تعیین کرده ایم، تعداد فیلم هایی که نویسنده را در تیتراژ آورده اند، 45 درصد افزایش داشته است.
آیا فیلمنامه شبیه یک رونوشت(14) است؟
 گاهی شبیه یک روایت داستانی سنتی(15) است. گاهی در یک ساختار فیلمنامه ای دو ستونی انجام می شود که شرح تصاویر در یک سمت و شرح صدا در سمت دیگر است. یکبار در جشنواره ی ساندنس بودم و شخصی گفت نوشتن برای مستند مثل نوشتن برای فیلم داستانی است، اما شما آن را با نریشن، مصاحبه ها، تصاویر، سینما وریته و کلمات انجام می دهید. می تواند پیچیده تر باشد. یکی از بهترین فیلم های سینما وریته که از نظر قصه گویی دیده ام اتاق کنترل است. جِهانه نووجایم و جولیا باچا آن را نوشته اند. آنها سه شخصیت را در راش ها یافته اند و داستان هر یک را مانند یک روایت دنبال کرده اند. به نظر من ما در حال ورود به دوران طلایی فیلم مستند هستیم. از سال 2002، 90 درصد افزایش در تعداد مستندهای ساخته شده وجود داشته است. بخش نگارش در این افزایش نقش اصلی را دارد. قصه ها بسیار جذاب هستند.
اگر یک فیلمساز خارجی برای کار به اینجا بیاید چطور؟ آنها هم پوشش داده می شوند؟
بستگی به این دارد که نگارش برای کجا انجام شده. روش توافق نامه WGA این است که اگر نگارش در یک کشور خارجی انجام شده باشد، جزو حوزه کاری ما نیست. اما اگر اینجا می نویسند، ما می توانیم کارشان را پوشش دهیم. گاهی در مورد اعضایی که برای کار به کانادا بروند، استثنا قائل می شویم. ما با صنف های خارجی کار می کنیم(16).
کشورهای دیگر هم برای مستند توافق نامه های مشابه دارند؟
فکر نمی کنم. این یک کار نو است. اگر موفقیت آمیز باشد، بقیه هم پیروی خواهند کرد.
فیلمسازان مستند می توانند توسط شما فیلمنامه هایشان را ثبت کنند؟
بله، ما کتاب ها، متن ترانه ها (17)، بازی های کامپیوتری(18)و انواع این موارد را هم ثبت می کنیم(19). پیشنهاد می کنیم کارهای خود را ثبت و شامل کپی رایت کنید. یک تفاوت بزرگ میان این دو هست. وقتی شما یک فیلمنامه به تلویزیون با سینما می فروشید، آنها کپی رایت را در نظر می گیرند. مثل رمان نیست که نویسنده کپی رایت را نگه می دارد. ثبت نام، سندی برای مولف بودن است. می گوید در این زمان و تاریخ شما یک فیلمنامه به این نام نوشته اید و این برای پنج سال خوب است.
رویدادهایی که برای ایجاد ارتباط (20) و سرویس هایی که پیشنهاد می دهید چیست؟
ما اجتماعاتی برای برنامه های غیرداستانی داریم، جایزه ها، نمایش های ویژه و... و شما مانند اعضای WGA برای تمام چیزها تخفیف می گیرید. یک مهمانی در ساندنس و جشنواره های دیگر داریم. مجله Written By 21را دریافت می کنید. می توانید به انجمن فیلم ما ملحق شوید که حدود 70 نمایش در سال دارد. شما را با پخش کننده ها و روزنامه نگاران نیز در ارتباط قرار می دهیم و انبوهی از فرصت های ارتباط سازی فراهم می کنیم.
متقاضیان می توانند با یک فیلم کامل نزد شما بیایند؟
ممکن است در صورتی که شامل قوانین گذشته شود، بتوانیم فیلم را پوشش دهیم. اگر پخش نشده باشد، آسان تر است. با ما تماس بگیرید.
اشتباهات رایجی که در فیلمسازان مستند می بینید چیست؟
کورکورانه امضا کردن یک قرارداد بدون آنکه بدانید شما را وارد چه شرایطی می کند. افراد زیادی را دیده ام که در مورد گذشته شان می نالند. مورد دیگر، محافظت نکردن از ایده هاست؛ ایده هاتان را پخش می کنید. این برای فیلمسازان داستانی مهم تر است تا مستندسازان، چون زمان ساخته شدن مستند طولانی تر است و مقدار پول کمتری درگیر پروژه است. با وجود این حتماً پیش از جذب بودجه، یک پیش نویس فیلمنامه یا طرح اجرایی(22) در WGA ثبت کنید(23).
چه توصیه ای برای مستندسازان تازه کار دارید؟
فکر می کنم استینگ است که می گوید:" درحال رسیدن به خوشبختی هستید و وقتی خوشبخت می شوید، حالا باید زیرک باشید. قرارداد WGA راهی برای زیرک بودن و محافظت از خودتان است. چه با ما کار کنید یا نه، آگاه باشید خود را وارد چه شرایطی می کنید. مستندها در حال سودآوری هستند، چون موقعیت های بسیاری برای ارائه ی آنها هست. سرسخت و مبتکر باشید.

1. منبع: WGAw :Writers Guild of America, West صنف نویسندگان آمریکا
2. Nonfiction Writers Caucus
3. Nonfiction Forum
4. در آمریکا خدمات درمانی همگانی وجود ندارد و تنها کسانی که تحت قراردادهای دولتی هستند مثل کارگران و کارمندان دولت (و نه بخش خصوصی) و بیکاران، از خدمات درمانی دولتی بهره مند می شوند. در دوران کارتر به پاس خدمات عمومی سینماگران و مولفان، آنها از تخفیف در خدمات دولتی درمانی بهره مند شدند. میزان تخفیف بستگی به میزان فعالیت یا تعداد قراردادهای سالانه ی آنها دارد. درواقع جان کوچ در اینجا اشاره به مزایای عمومی قرارداد تالیفی دارد، چراکه نویسندگان می توانند همان طور که بعداً می گوید، بدون قرارداد، مبلغی را به عنوان دستمزد از تهیه کننده دریافت کنند و از مزایای جانبی قرارداد بگذرند. اما اگر قرارداد تالیفی بین آنها و تهیه کننده منعقد شود، دریافت های آنها پس از کسر هزینه ها خواهد بود و انگیزه ی تخفیف خدمات درمانی دولتی و بیمه بیکاری می تواند عاملی برای دعوت نویسندگان به عقد قراردادهای تالیفی در آمریکا باشد.
5. قرارداد نویسندگان مولف و آثار تالیفی که از سال 1966 به قرارداد 500 صفحه ای معروف شده، اولین و کامل ترین قرارداد واگذاری کپی رایت نویسندگان مولف است که تمام شروط واگذاری اثر آنها به کارگزاران در آن آمده است. این قرارداد ابتدا به پیشنهاد مارک تواین در چند صفحه تکمیل شد و با ورود ویلیام فاکنر به هالیوود، قرارداد فیلمنامه نویسان و شاعران به حوزه ی سینما وارد شد. مدت اعتبار این قرارداد تا پایان عمر نویسنده است و یک کمیته ی کارشناسی، خلاقانه بودن یا نبودن آثار تالیفی را تایید می کند و مولف تا پایان عمر و پس از او نیز ورثه از حقوق و مزایای آن بهره مند می شوند. از طرفی این قرارداد محدودیت های زیاد به همراه دارد، به طوری که معترضانی مثل سالینجر هیچ وقت آن را امضا نکردند.
6. موافقت نامه 10 صفحه ای درواقع واگذاری نوشته ای با موضوع خاص است، یعنی مثلاً نوشتن یک فیلمنامه برای نوشتن یک فیلم مستند و هرگونه بهره برداری از آن نوشته، مستلزم قراردادهای دیگر است. عموماً این موافقت نامه بین کسانی که به عنوان نویسنده شناخته شده نیستند یا به دنبال ارزش معنوی کارشان نبوده اند، منعقد می شود و چون تهیه کننده کمتر پول می پردازد، قاعدتاً به اجرای چنین توافق نامه های دوطرفه بیشتر علاقه دارد تا قرارداد های رسمی.
7. بازنشستگی در صنوف سینمایی از زمانی است که کمیته های بازنشستگی هر صنف، درخواست بازنشستگی اعضای خود را تایید می کنند. بنابراین اگر فردی با داشتن شرایط بازنشستگی قراردادی ببندد، مبلغ قرارداد بدون کسورات بازنشستگی بوده و تنها از حقوق ماهانه بازنشستگی در دوران قرارداد جدید معاف می شود.
8. هر سال مبالغ پایه مانند 500 هزار دلار به عنوان حداقل تولید فیلم مستند و پنج هزار دلار به عنوان حداقل دستمزد نویسنده و موارد مشابه، توسط کمیسیون مربوط در صنف و نمایندگان مالیات فدرال آمریکا مورد بازبینی قرار می گیرد و با توجه به میزان تورم افزایش یا کاهش داده می شود.
9. بعد از سال 1927 که استودیو ادیسون و یونایتد آرتیست از نیویورک به لس آنجلس تغییر مکان دادند و رسماً در هالیوود آغاز به کار کردند و با توجه به تفاوت گردش اقتصادی محصولات نیویورکی (برادوی) و لس آنجلسی (هالیوود)، کل قراردادهای محصولات فرهنگی آمریکا به دو دسته غرب و شرق که منظور دو کرانه ی رودخانه ی می سی سی پی است، تقسیم شدند. به طور کلی محصولات شرق گرایش فرهنگی هنری دارند و محصولات غربی گرایش سرگرم کننده. از این رو میزان دستمزدها در هر منطقه متفاوت است و حتی صنف های هر منطقه جدا از احقاق حقوق فدرال اعضای خود به دنبال حقوق منطقه ای آنها نیز هستند.
10. منظور شرکت هایی هستند که تضمین قراردادهای تولید سینمایی را به عهده دارند. این شرکت ها پشتوانه ی مالی خود را از بانک ها به دست می آورند و پشتوانه ی تضمینی را از شرکت های بیمه. بنابراین اگر یک شرکت امضاکننده، قراردادی را تایید یا به اصطلاح امضا کند، هیچ کدام از طرفین قرارداد ضرر نمی کنند. اما لازم است بخشی از حقوق مادی فعالیتشان را به این شرکت ها واگذار کنند.
11. فیلم ساز یا به عبارتی نویسنده/کارگردان/ تهیه کننده، هرقدر میزان پولی را که پیش از شروع فیلم از کمپانی می گیرد، به تعویق بیندازد و آن را به بعد از پخش عمومی فیلم موکول کند، میزان سهم دریافتی از سود فیلم برایش بیشتر می شود و به نوعی دارای حق سهم تهیه کنندگی می شود و اگر نویسنده در حالت های دوم و سوم ذکر شده توسط جان کوچ، مبالغ پنج هزار یا 10 هزار دلار حقوق نویسندگان نریشن را ابتدای فیلم بگیرد، از حق السهمش کم نمی شود. به طور کلی هرچه پیش از شروع فیلم دریافت کمتری داشته باشند، سهمشان بعد از فروش فیلم بیشتر می شود. به عبارتی آنها با دستمزدشان روی فیلم خود سرمایه گذاری می کنند.
12.  Treatmentپیش نویس فیلمنامه: مرحله ای در نگارش فیلمنامه که بعد از تهیه خلاصه و پیش از آماده سازی متن نهایی فیلمنامه است.
13. به عبارتی جان کوچ غیرمستقیم به این نکته توجه می دهد که فیلمنامه نویسان نگران حقوق دیگر صنوف نیز هستند، چراکه یک فیلم مستند چه یک روزه فیلم برداری شود و چه 90 روزه، فیلمنامه نویس حق خود را می گیرد. اما تولید حداقلی 90 روزه، باعث می شود عوامل تولید صحنه امنیت شغلی داشته باشند و هر قرارداد آنها دربرگیرنده حداقل 90 روز کاری باشد.
14.Transcript
15. Traditional Fiction Narrative
16. درواقع سیاست صنف بر انعطاف پذیری برای پوشش تعداد بیشتر نویسندگان است.
17. Song Lyrics
18. Computer Games
19. منظور نوشتن متن برای این موارد به عنوان نویسنده آن اثر است.
20. Networking
21. این مجله به صورت آن لاین در دسترس است.
22. Proposal
23. مبلغ دریافتی برای ثبت هر مورد در WGA متفاوت است و باتوجه به درآمدزایی آنها ارزش گذاری می شود. مبالغ دریافتی ثبت، به حسابی در خزانه عمومی می رود و WGA طی مجوزی می تواند از آن برداشت کند.

در همین زمینه:
آقایان واقعا پرنده
همه چیز جابه جا شده است

این گفت وگو ابتدا در ماهنامه فیلم نگار (شماره 91| اردیبهشت 89) منتشر شده است.