مستند شرق، دیوار، آفتاب مجموعه ای هزار دقیقه ای بود که به روابط متقابل فرهنگی ایران و چین، تاثیر ایران در فرهنگ های آسیایی و مدیریت توسعه می پرداخت. اما با وجود فعالیت چهارساله ی سازندگانش مانند بسیاری از مستندهای دیگر به خوبی دیده نشد.

در فیلم مستند وقتی صدای متن در پشت شخصیت هایی که با ما سخن می گویند ناپدید می شود، ما با تمهید خاصی سروکار پیدا می کنیم که اهمیت ایدئولوژیکی کمتری از معادل آن در فیلم داستانی ندارد. وقتی این حس به ما دست بدهد که دیگر یک صدای اداره کننده وجود ندارد ...

دوم خرداد ماه سال 1309 و در خانواده ای فرهنگ دوست کودکی به دنیا آمد که نامش را فریدون نهادند. تا تجسمی باشد از عشق به ایران زمین. و چنین نیز شد. مگر می شد بر کسی که این سان عاشقانه به خاک و فرهنگ و مردمان زاد و بومش می نگریست،  نامی دگر نهاد تا برازنده ی او باشد؟ ...

ادامه در پیک مستند

آدم‏ها دارند دنیایی را که در آن زندگی می‏کنند به آرامی به نابودی می‏کشانند. باید به آنها مسئولیت‏شان را در قبال موضوعاتی چون جنگ، گرمای زمین، قطع بی محابای درختان و یکدیگر گوشزد کرد. من معتقدم که ما باید شرایط زندگی بهتری برای کودکان‏مان ایجاد کنیم و به جا بگذاریم.

من می گویم فیلمنامه برای تهیه کننده مفید است، چون باید بداند که چه فیلمی را می خواهد تولید کند. ولی برای کارگردان، هر کسی سلیقه ی خودش را دارد. اگر کارگردانی با تحقیق و فیلمنامه و نوشتن به نتیجه بهتری می رسد که خب، اگر نه، هر روشی می تواند درست باشد.