"رخشان بنی اعتماد" که به تازگی ساخت مستند"ما نیمی از جمعیت ایران هستیم"را به پایان رسانده، معتقد است:" اکنون انتخابات شرایطی ایجاد کرده که بهترین زمان برای ساخت این اثر محسوب می شود." این مستند که به منظور آگاهی رسانی در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری ساخته شده، بعد از ظهر روز چهارشنبه ـ بیستم خردادماه ـ از طرف انجمن مستندسازان در خانه ی سینما به نمایش درآمد و سپس با حضور رخشان بنی اعتماد (کارگردان)، پیروز کلانتری (مشاور کارگردان)، رضا بهرامی نژاد (تدوینگر)، مهناز محمدی (دستیار کارگردان) و با اجرای ناصر صفاریان (مستندساز) مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
بنی اعتماد در ابتدای جلسه با تاکید بر این که در این فیلم قصد بیان سرفصل ها را داشته است، توضیح داد:"برای ساخت فیلمی درباره ی مطالبات زنان، تحقیق این کار را از بیش از یک سال قبل شروع کردم. با نزدیک شدن زمان انتخابات ریاست جمهوری و شکل گیری تشکل های زنان در غالب همگرایی و ائتلاف با وجود تفاوت دیدگاهی مناسب ترین وقت را برای ساخته شدن فیلم تشخیص دادم." این کارگردان با بیان این که همواره بحث های مربوط به زنان به نوعی حیطه ی ممنوعه تلقی می شده، تصریح کرد:" خواسته های زنان مقوله ای کاملا جدی و نه فقط به حقوق زنان بلکه مرتبط با کل جامعه است. آسیب های نگاه تبعیض آمیز وخلاء های قانونی و عدم پاسخگویی بخشی از قوانین به نیازهای امروز آثار مخرب مشخصی دارد که نتایج آن در وضعیت خانواده ها دیده می شود." بنی اعتماد درباره ی روند ساخت ما نیمی از جمعیت ایران هستیم توضیح داد:" فیلمبرداری این فیلم از پنجم اردیبهشت ماه آغاز و به طور همزمان، تدوین آن نیز انجام شد. البته زمان، برای ساخت این فیلم آن قدر فشرده بود که حتی بیداری و بی خوابی بیست و چهار ساعته ی گروه هم گاه کارساز نبود." او در ادامه با بیان این که به دلیل اطلاع رسانی قصد داشته است، حتما این فیلم را تا پیش از انتخابات به پایان برساند، گفت:"چند روز پیش تکثیر این فیلم را با ده نسخه آغاز کردیم و اکنون هزاران نسخه از این فیلم در شهرها و فضاهای مختلف دیده شده است و خوشحالم که این تلاش ها جواب داده است."
بنی اعتماد در ادامه ی این جلسه و در پاسخ به سوالی که مبنی بر نمایش این فیلم در تلویزین مطرح شده بود، هم اظهار کرد:" نه زمانی برای مذاکره با مسوولان صدا و سیما داشتم و نه امیدواری به قبول پخش، به همین دلیل هم از این مساله صرف نظر کردم."
وی در پاسخ به سوال دیگری که درباره ی مدت زمان این فیلم مطرح شده بود، گفت:" از ابتدا زمان دقیقی برای این فیلم مشخص نکرده بودم، اما با توجه به این که قراربود این کار، فیلمی کاربردی باشد و حتما در دوران انتخابات دیده شود، مطمئنا نمی بایست فیلمی بلند باشد. ضمن آن که موضوع کاملا گسترده است و در فرصت این فیلم فقط می شد به سرفصل ها پرداخت. تصمیم داشتم فیلم را از طریق رسانه نمایش خانگی توزیع و تکثیر کنم، اما فشردگی زمان و نبود هزینه ی لازم برای انجام این کار موجب شد که تصمیم بگیرم تعداد محدودی از کپی فیلم را با این اشاره که تکثیر و توزیع این فیلم به جهت آگاهی رسانی عمومی از نظر تهیه کننده بلامانع است، پخش و ادامه کار را به عهده ی بینندگان بگذارم. نتیجه ای که اتفاق افتاد قابل باور نبود. فیلم در مدت کوتاهی به سرعت در تهران و شهرستان ها پخش شد و بازتاب گسترده ای پیدا کرد." بنی اعتماد در بخش دیگری از این جلسه هم در جواب به مطلبی که مبنی بر عدم بیان صریح مشکلات زنان در این فیلم مطرح شده بود، اظهار کرد:" مسائل مختلفی وجود دارد که می توان به صورت جزء جزء به آن ها پرداخت، اما در این زمان کوتاه ما می بایست به سرفصل های اصلی می پرداختیم. من در ابتدا تصمیم داشتم که در این فیلم درباره ی موضوعاتی مختلف دیگری هم صحبت کنم، اما به دلیل اهمیت این مسائل، احساس کردم که اشاره ی جزئی به آن ها درست نیست. به همین دلیل پرداختن به چنین مسائلی را به فیلم بلندم موکول کردم."
رخشان بنی اعتماد درباره ی عدم حضور محمود احمدی نژاد در این فیلم هم عنوان کرد:"برای حضور و صحبت در این فیلم در یک زمان مشخص و به شیوه ای یکسان با تمامی کاندیداها تماس گرفتیم. موضوع و شرایط را برای همه ی کاندیداها توضیح دادیم و در فرصتی سه روزه و مکانی ثابت از همه ی آن ها دعوت به عمل آوردیم. سه کاندیدا در همان زمان تعین شده بی آن که فیلم را از قبل دیده باشند مقابل دوربین قرار گرفتند و پس از دیدن آن صحبت کردند. شاید تعداد تماس های ما برای حضور آقای احمدی نژاد از طریق آقای شمقدری چند برابر سایر کاندیداها بود، ایشان هم همه ی سعی خود را کرد، اما به دلیل مشغله های آقای احمدی نژاد این امکان فراهم نشد. حتی برای پیشگیری از هرگونه سوءتفاهمی جانب انصاف را رعایت نکردیم و کپی بخش سئوالات مطرح شده فیلم را برای آقای شمقدری فرستادیم و تا آخرین لحظات مونتاژ هم اعلام کردیم که گروه آمادگی انجام این گفت وگو را دارد اما این کار عملی نشد." این کارگردان سینما در بخش دیگری از این نشست، ریشه ی بسیاری از مشکلات زنان را تنیده در فرهنگ، نگاه و قوانین دانست اما افزود:" طی چند سال اخیر نه فقط حرکتی در جهت رفع این مشکلات نشد، بلکه لوایح، آئین نامه ها و برنامه هایی مطرح شد که در جهت عکس بود. شاید یکی از مهمترین دلایلی که موجب بوجود آمدن ائتلاف ها و تشکل های همسوی زنان در این دوره انتخابات شد، همین مسئله بود." این کارگردان در پاسخ به سوالی که مبنی بر نپرداختن فیلمسازان زن به موضوعی مانند مهریه مطرح شده بود هم اظهار کرد:"حتما این مساله از مواردی است که در نسخه ی مستند بلند فیلم به آن می پردازم. عقیده ی شخصی ام این است که اگر در قرارداد ازدواج حقوق طبیعی زن مثل حق طلاق، حق تحصیل، حق مساوی نگهداری و تربیت کودکان، حق سفر، حق سهم مشترک در مایملک خانواده بعد از ازدواج و ... از جانب مرد پذیرفته و به لحاظ قانونی لازم الاجرا شود مهریه معنایی ندارد. در این صورت ازدواج معنای واقعی یک پیوند عاطفی، انسانی پیدا می کند. اما تا زمانی که این حقوق برای زن وجود ندارد، نمی توان به راحتی از حذف مهریه حرف زد، اما در حال حاضرتعیین مهریه آنقدر فاصله دار با شرایط اقتصادی مرد و دور از واقع بینی است که بیشتر مشکل زاست. ضمن آن که بحث راجع به این که مهریه یک دختر 1000 سکه طلا باشد یا 1500 تا ، بیش از هرچیز توهین به شخصیت دختران است. صمیمانه امیدوارم دختران و پسران جوان با علم و آگاهی به حقوق خانواده، خودشان نهضت آگاهی سازی در جهت تغییر شرایط موجود را شروع کنند. بیشتر از زمانی که برای فراهم آوردن مقدمات ازدواج و سفارش کیک و شیرینی صرف می کنند. در کنارهم با مشاورین حقوقی گفت وگو کنند. این طبیعی ترین نشانه ی رشد یک دختر و پسر تحصیل کرده است. گرچه این وظیفه ی رسانه ها و از همه مهم تر تلویزیون و رادیو است که اهمیت این موضوع را که می تواند در جهت آگاهی سازی و کم کردن بحران های فزاینده خانواده ها موثرباشد به جامعه آموزش دهد، اما با توجه به جمعیت عظیم جوانان این کشور که تعداد دانشجویان آن روز به روز بیشتر می شود، توجه به این موضوعات لازم است. خیلی متاسفم که در برخورد با خیلی از جوانان تحصیل کرده متوجه می شوم که نسبت به قراردادی که در زمان ازدواج آن را در میان هلهله و کف زدن های اطرافیان امضا می کنند، هیچ گونه اطلاعی ندارند."
در بخش دیگری از این نشست هم پیروز کلانتری در قالب صحبتی کوتاه گفت:" این فیلم از نظر من ظرفیت گسترش پیدا کردن را دارد. اما این روند، فعالیت دیگری را می طلبد و قطعا در این مدت جواب نمی دهد. هم چنین معتقدم این نوع فیلم ها به شرطی جذاب هستند که در جامعه و فضای خاص خود دیده شوند. اما اگر قرار باشد این فیلم ها تبدیل به تریبونی برای افرادی که تریبون ندارند، بشوند، وضع دیگری حاکم می شود."
رضا بهرامی نژاد، تدوینگر این مستند هم در قالب صحبتی کوتاه به فشردگی کار و تجربه ی کار با بنی اعتماد اشاره کرد و با بیان این که حجم بالایی از فیلم های گرفته شده و حجم زیادی از فیلم های آرشیوی برای ساخت این فیلم فراهم شده، گفت:" تصمیم گیری برای ساختار موضوعی فیلم در تدوین، با این حجم فیلم در مدتی یک ماهه تنها از دست تیم زبده ای مانند رخشان بنی اعتماد و پیروز کلانتری برمی آمد." او هم چنین به عدم رعایت قاعده های زمانی خاص فیلم هایی که برای شبکه های مختلف ساخته می شوند در این مستند، اشاره کرد و افزود:" از روز اول قرار بود که هرآن چه که قاعده ی معمول در این باره است را به نفع و ضرورت وجه ی کاربردی این فیلم کنار بگذاریم."
مهناز محمدی، دستیار بنی اعتماد در این فیلم هم، کار کردن با او را بسیار لذت بخش دانست و خاطرنشان کرد که تجربه ی این همکاری به اندازه ی یک دوره ی تحصیلی در دانشگاه برایش مفید بوده است.