افتتاحیه نهمین دوره جشنواره فیلم مستند سینماحقیقت عصر یکشنبه ۲۲ آذر ماه با نمایش آخرین مستند محمدرضا مقدسیان خیلی خیلی محرمانه و بزرگداشت این مستندساز فقید با حضور چشم‌گیر سینماگران و مستندسازان در سالن شماره ۲ سینما فلسطین برگزار شد.
در ابتدای این بزرگداشت، فیلم کوتاهی به یاد محمدرضا مقدسیان و از زاویه دوربین خودش که سال گذشته داوری جشنواره هشتم سینماحقیقت را برعهده داشت، به نمایش درآمد. بعد از نمایش فیلم، محسن عبدالوهاب مستندساز، روی سن حاضر شد و گفت: «آرزوی دیرینه مقدسیان، توجه به حق مولف بود. فکر می‌کنم وقت آن فرارسیده که حق مولف در سینمای مستند ایران رعایت شود. نمی‌خواهم این مساله را به مدیران دولتی سوق بدهم. ما باید رعایت حقوق مولف را از خودمان شروع کنیم و این حق را برای یکدیگر قائل شویم. برای مقدسیان و امثال او که سال‌ها در سینمای مستند کار کردند، این حق را قائل نشدند و فیلم‌هایشان مدت‌ها در آرشیو خاک خورد. امیدوارم در ادامه این آرزو محقق شود.»
در ادامه این مراسم ارسطو مداحی‌گیوی فیلمبردار مستند خیلی خیلی محرمانه درباره تجربه همکاری با مقدسیان، گفت: «در این سال‌ها توجه به جزییات در سینمای مستند را از مقدسیان یاد گرفتم. هر آنچه درباره ترکیب‌بندی و زیبایی‌شناسی می‌دانم مدیون این فیلمساز هستم. روحش شاد.» حمید جعفری از دیگر مستندسازانی بود که برای گرامی‌داشت یاد مقدسیان روی سن رفت. او با اشاره به تلاش مقدسیان برای ساخت مستندی درباره مطبوعات، خاطرنشان کرد: «او از دهه ۷۰ تلاش کرد مستندی درباره مطبوعات بسازد. دو فیلم را آغاز کرد و به مرحله فیلمبرداری هم رساند. یکی مستند «جمهوریت» درباره روزنامه جمهوریت و دیگری مستندی درباره دو خانم خبرنگار بود. اما هر دو فیلم بنا به شرایط اجتماعی در نیمه راه رها شدند.»
وی ادامه داد: «بعد از تغییر شرایط اجتماعی، امکان ساخت مستند خیلی خیلی محرمانه که به موضوع مطبوعات می‌پردازد، فراهم شد اما مقدسیان برای ساخت این فیلم نیز از ایده‌آل‌هایش پایین آمد، چرا که معتقد بود فیلمی که ساخته می‌شود، بهتر است دیده شود.»
کیارش زندی مدیر مسئول هفته نامه خط خطی نیز در این مراسم چند دقیقه‌ای روی سن حاضر شد. او درباره تجربه همکاری با محمدرضا مقدسیان در مستند خیلی خیلی محرمانه گفت: «آشنایی من با مقدسیان با دو تماس و دو پیام کوتاه آغاز شد و به پایان رسید. پیام اول من را از شوق لرزاند و مقدسیان مقدس را شناختم و در پیام دوم هم از شوک درگذشت او لرزیدم. کلید واژگان این آشنایی آزادی، استقلال، احترام و شادی بود که در سخت‌ترین شرایط با مقدسیان همراه بود.»
در بخش دیگری از این مراسم محمدرضا اصلانی روی سن حاضر شد و گفت: «من همیشه فکر می‌کردم این مقدسیان است که هوای من را دارد، اما متاسفانه این فرصت را از دست دادم. با وجود فاصله کم سنی میان من و او، مانند فرزند پشتیبانم بود. او خاطره زندگی من و تاریخ کاری من است. ما نه تنها سفرهای کاری فراوان بلکه سفرهای فکری زیادی با هم داشتیم. بسیاری از اندیشه‌هایمان را بالا و پایین و در این اندیشه‌ها پرواز کردیم.»
اصلانی با اشاره به نگاه مقدسیان به رنج‌های جامعه، خاطرنشان کرد: «در سینمای مستند ما مستندسازان اکثر اوقات آسیب‌شناسی را با ضعف و حقارت اشتباه می‌گیرند ولی مقدسیان در فیلم‌هایش این مساله را مطرح می‌کند که ما چطور رنج‌ها و ظلم‌ها و مشکلات را در متن حماسی یک ملت ببینیم.» او همچنین افزود: «من تصویر دردآلوده را دو بار تجربه کردم. یکی بعد از رفتن فریدون رهنما و دیدن او در بیمارستان و دیگری بعد از درگذشت مقدسیان و آخرین دیدار با او روی تخت بیمارستان. با این همه من همواره مقدسیان را به هوش می‌بینیم و او همچون فیلم‌هایش در میان ما حضور دارد.»
در پایان این مراسم، محمد مهدی طباطبایی‌نژاد دبیر نهمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت روی صحنه آمد و با اهدای لوح سپاس به همسر و فرزند محمدرضا مقدسیان یاد این هنرمند را گرامی داشت.
