هیات مدیره‌ی انجمن مستندسازان سینمای ایران به نامه‌ی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی پاسخ داد. در این نامه آمده است:
پیرو انتشار نامه‌ی روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در واکنش به بیانیه‌ی خانه‌ی سینما که توصیه کرده‌اند "بهتر است خانه‌ی سینما به تغییر روش‌ها روی بیاورد"، لازم می‌دانیم به دو نکته در این نامه اشاره کنیم.
۱- ما نیز همچون مرکز گسترش"امیدواریم که با سعه‌ی صدر و هوشیاری جامعه‌ی مستندسازان سینمای ایران و ادامه‌ی روند تحقیق و بررسی پیرامون اتهامات برخی از مستندسازان دستگیر شده توسط مراجع ذیصلاح قضایی و امنیتی، در کوتاه مدت شاهد صدور احکام قانونی و عادلانه باشیم.»"
۲- در بند سوم نامه آمده است: "برخلاف ادعای مطرح شده در بیانیه‌ی خانه‌ی سینما، مستندسازان ایرانی طی سال‌های اخیر، با پشتیانی کامل نهادهای دولتی همراه بودند که حجم بالای تولیدات مستند، ظهور طیف گسترده‌ی مستندسازان جوان، برپایی جشنواره‌ی مستقل مستند، راه‌اندازی شبکه‌ی تخصصی مستند، اکران دائمی فیلم‌های مستند، ورود فیلم‌های مستند به شبکه‌ی نمایش خانگی و... جملگی سندی بر این مدعاست." نامه ادامه می‌دهد: "پر واضح است که جمع زیادی از مستندسازان مغایر با آن‌چه که در بیانیه‌ی خانه‌ی سینما آمده، با دریافت کمک‌های دولتی، هزینه‌ی تولید و ساخت فیلم‌های خود را تامین کرده‌اند."
راجع به پشتیبانی کامل نهادهای دولتی به صورتی بسیار خلاصه به اطلاع می‌رسانیم که واژه‌ی "کمک"، تصور کمک بلاعوض، آن‌گونه که در کشورهای صاحب صنعت سینما است را به ذهن متبادر می‌کند، در حالی که نهادهای دولتی از جمله مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی جز با گرفتن سهمی از مالکیت فیلم از طریق قراردادهای مشارکتی، که معمولاً به نفع طرف دولتی تنظیم می‌شود، به مستندسازان کمک نمی‌کند. اکران دائمی فیلم مستند نیز سیاست شکست خورده‌ای است که گزارش و علل شکست این سیاست را انجمن مستندسازان در گزارش مفصلی در تاریخ ۹/۱۱/۸۹ به شماره‌ی ۲۹۹۵ به معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد ارائه داده است. موارد دیگر این بند از نامه نیز چنین نیست، که جلوه داده شده است. ترجیح می‌دهیم نقد این موارد را به وقتی دیگر و شرایطی مناسب‌تر موکول کنیم.
در اینجا فرصت را مغتنم می‌شماریم و از مقامات ذیربط، به ویژه رئیس محترم مجلس شورای اسلامی می‌خواهیم برای بررسی مسائل سینمای مستند ایران که از انباشت سوء سیاست‌های تاریخی دچار وضعیت بغرنجی است، کمیسیون ویژه‌ای تعیین کند. به این امید که حاصل پژوهش این کمیسیون منجر به وضع قوانینی در عرصه‌ی سینما به ویژه سینمای مستند ایران شود.

در همین زمینه بخوانید:
بهتر است خانه‌ی سینما به تغییر روش‌ها روی بیاورد