ما مدت‌هاست که پرواز گله‌های فیل را هم در آسمان باور می‌کنیم؛ اما انصاف را جایی هم برای نفس کشیدن باقی بگذارید. جایی برای زمین گذاشتن چنین بار سنگینی که برداشته‌اید. جایی برای جلب باور خیل عظیمی که هنوز بیرون است و اعتماد آن‌ها کارا‌تر از ارعاب اشان است.
می‌خواهم چند تا کوزه‌ی ریز و بزرگ بخرم؛ فکر کنم صد تا کافی باشد. کوزه‌ها را نه برای ترشی انداختن می‌خواهم؛ نه برای آوردن آب از چشمه... راستش تعداد زیادی مجوز، پروانه ساخت، پروانه‌ی نمایش، جایزه، تقدیرنامه، قرارداد، مقالات چاپ شده، بریده‌ی جراید از مصاحبه‌ها و... دارم که...
اریک هابزبام، مورخ نامدار انگلیسی، معتقد است قرن نوزدهم از سال ۱۸۰۰ شروع نشد، از ۱۷۸۹ (انقلاب کبیر فرانسه) آغاز شد و در سال ۱۹۰۰ نیز خاتمه نیافت، بلکه در ۱۹۱۴ (آغاز جنگ جهانی اول) پایان گرفت. وضعیت فیلم مستندِ دهه‌ی چهل ایران بی‌شباهت به صورتبندی هابزبام نیست.
صحنه‌ی بحث برانگیز مخاطبی که از لندرث می‌پرسد که اگر این مستند موجب توقع مردم برای بازگشت هنری هنرمندی از کارافتاده بشود و او بازنگردد و در انفعال بمیرد، چه؟... سوالی که نکته‌ی مهم و ناامید کننده‌ای در آن مطرح می‌شود.
لذتِ زیستن
نگاهی به مستندِ مایکل پتروچیانی: جسم و روح
[ فوژان نجف زاده ]
پتروچیانی می‌گوید: "مردم متوجه نیستند برای انسان بودن، لزوما نباید قدی به بلندی یک متر و هشتاد سانت داشته باشی. درونیات ذهن و بدن و به ویژه آنچه در روحتان می‌گذرد، آن چیزی است که به حساب می‌آید."
