مستند روزنامه ی "گازتا دلو اسپرت"درباره ی دیه گو مارادونا یک مستند ورزشی معمولی است که البته به دلیل جنجالی بودن سوژه اش از نمونه های مشابه معروف تر و پربیننده تر بوده است. این فیلم، به معنای واقعی کلمه مستند است و هیچ ویژگی دراماتیکی جز در انتخاب قطعات موسیقی و البته تدوینش دیده نمی شود. فیلم با نشان دادن صحنه به ثمر رسیدن گل دوم مارادونا به انگلیس به همراه یک موسیقی تیتراژ کوبه ای آغاز می شود. ناگهان سکوتی کوتاه مدت را شاهدیم که در ادامه ی آن صدای گزارشگر آرژانتینی بازی فوق، روی صحنه گل پخش می شود که با بغض فریاد می زند:"خدایا از خلقت دیه گو آرماندو مارادونا متشکریم."
مستندهای ورزشی به طور کلی بر انتخاب درست تصاویر آرشیوی و اطلاعاتی متکی هستند که از طریق گوینده متن در اختیار بیننده قرار می گیرند. هرچقدر تصاویر بکرتر باشند تاثیر بیشتری بر بیننده می گذارند. این قضیه البته به دوران سوژه ی فیلم هم بستگی دارد و هرچه سوژه قدیمی تر باشد، کار فیلمساز سخت تر خواهد شد. فیلم در شش قسمت جداگانه طراحی شده است که از جشن صدمین سال تاسیس فیفا و تقدیر سپ بلاتر از مارادونا به عنوان شمایل فوتبال در قرن بیستم آغاز می شود و با پخش تصاویر حضور این اسطوره دنیای توپ گرد در تیم بوکاجونیورز و بارسلونا، جام جهانی 82 اسپانیا، حضور در تیم ناپولی، نایب قهرمانی در جام جهانی 90 ایتالیا، قهرمانی در جام جهانی 86 مکزیک و سرانجام پایان تراژیک دوران مارادونا در جام جهانی 94 آمریکا ادامه می یابد. بهترین و خوش ساخت ترین قسمت فیلمی که چیرو ماریا کاپونه ساخته به دوران طلایی حضور مارادونا در ناپولی و رساندن این تیم از دسته سوم ایتالیا به قله فوتبال اروپا برمی گردد. دورانی که مارادونای مشهور و محبوب وقتی برای امضای قرارداد و معرفی به رسانه ها در ورزشگاه سن پائولی شهر کارگری ناپل حضور می یابد، خود را با بیش از 80 هزار هوادار تیم رودررو می بیند.
تصاویر گل های بی نظیر مارادونا در تیم ناپولی با موسیقی تند و تا حدودی فانتزی ای که کاپونه برای آنها انتخاب کرده پخش می شود و لابه لای این تصاویر، مصاحبه های دیه گوی افسانه ای در برهه های مختلف پخش می شود. یکی از مشهورترین جملاتی که مارادونا در این مصاحبه ها بر زبان می راند کلام معروفی است که تا مدت ها ورد زبان هواداران ناپولی بود. جایی که پس از اولین قهرمانی تیم کوچک شهر ناپل در سری آ، عامل اصلی این موفقیت بزرگ می گوید:" این کارها را مارادونا در زمین نمی کند، بلکه خدا می کند." این همان جمله دوپهلویی است که بعدها در مورد گلی که استاد در میان بهت انگلیسی ها با دست وارد دروازه پیتر شیلتون کرد هم تکرار شد. آن جا هم مارادونا در جواب خبرنگاران گفت:" این دست خدا بود که گل زد، نه دست من."فیلم کاپونه برای دوستداران مارادونا غنیمت بزرگی است؛ چراکه تصاویری را از آرشیو بیرون کشیده و به تصویر درمی آورد که باز هم ابعاد تازه ای از توانایی های اسطوره را نمایش می دهند. به عنوان مثال صحنه ای از یکی از بازی های بوکا در اوایل دهه 80 در فیلم هست که مارادونا پس از سوت داور به نشانه آغاز بازی، توپ کاشته شده در وسط زمین را بلند می کند و بعد از دوتا روپایی از همان جا وارد دروازه حریف می کند! یا در جایی دیگر دوربین خبرنگار ایتالیایی پس از قهرمانی آرژانتین در جام جهانی مکزیک وارد رختکن این تیم می شود و جشن و پایکوبی بازیکنان به رهبری مارادونایی را نشان می دهد که در رختکن هم مثل زمین مسابقه با بازوبند کاپیتانی بر بازو مشغول هدایت همبازی هایش است. این جاست که آدم مفهوم جمله کارلوس بیلاردو، سرمربی آرژانتین در دو جام جهانی 86 و 90 را بهتر می فهمد که می گوید:"تیم من مارادوناست به اضافه ی 10بازیکن دیگر."مستند کاپونه یک ضمیمه هم دارد که شامل تصاویری از دو بازی ناپولی، یکی در برابر یووه در سری A و دیگری در برابر اشتوتگارت در فینال جام یوفا، با تاکید دوربین بر مارادوناست. چیزی شبیه مستند"زیدان"داگلاس گوردون و فیلیپ پارنو که در سال 2006 ساخته شد و شامل تصاویر بازی سال 2002 رئال مادرید- ویارئال در لالیگا با تمرکز دوربین بر حرکات زیدان است.
مستند"مارادونا از نگاه دلو اسپرت"بیش از هرچیز تاکیدی است بر جمله مشهور کوین کیگان که گفت:"فکر نمی کنم هیچ کس بزرگ تر یا کوچک تر از مارادونا وجود داشته باشد! چیزی در مایه های توصیف"باد" (مایکل مدسن) از شمشیر هاتاری هانزو در جلد دوم بیل را بکش، اگر می خواهی شمشیر هانزو را با چیزی مقایسه کنی باید فکر کنی که تمام شمشیرهایی که پیش از آن ساخته شده اند در واقع ساخته نشده اند."

مارادونا اسطوره ورزش ( I miti dello sport MARADONA )
نویسندگان: آندره آ بالو، انریکو وینسنتی/ مدیر فیلمبرداری و تدوین: جیانی سولترو/ کارگردان: چیرو ماریا کاپونه/ محصول 2005 ایتالیا/ زمان: 57 دقیقه + 55 دقیقه ضمایم.

در همین زمینه:
رنج اسطوره بودن