آیا به فیلمسازی علاقه دارید؟ آیا آموزش لازم را دیده اید؟ ایده یی دارید که ارزش فیلم شدن داشته باشد؟ به فیلم مستند علاقه دارید یا داستانی؟ قبلاً با سرمایه ی خود فیلم ساخته اید؟ آیا سرمایه ی تولید فیلم را دارید یا شاید شما تهیه کننده دارید؟ گرفتن پاسخ همه این سوال ها یعنی سه چهار سال از زندگی شما. فرض کنیم این مدت زمانی را طی کرده اید و توانسته اید تهیه کننده پیدا کنید و فیلم را می سازید و به تهیه کننده تحویل می دهید. حالا یک سوال جدید وجود دارد. هنگامی که خودتان فیلم تان را تهیه می کردید چه تفاوتی با زمانی دارد که تهیه کننده دارید؟
تجربه ی من در تولید فیلم مستند به من نشان داد که هیچ تفاوتی ندارد؛ زیرا در هر دو دوره ی کاری شما به عنوان فیلمساز تنهایید. همه ی مراحل تولید فیلم از گرفتن مجوزها، هماهنگی ها، تهیه ی وسایل صحنه، بازبینی صحنه های تصویربرداری، بیدار کردن عوامل از خواب، دنبال عوامل رفتن با اتومبیل شخصی، خورد و خوراک صحنه، کارگردانی و در انتهای روز رساندن عوامل به در منازل شان کار شما است؛ چون شما یک فیلمساز کوتاه هستید. مراحل پس از تولید یعنی تدوین، صداگذاری، ساخت موسیقی و ... هم کار شماست، چون شما یک فیلمساز کوتاه و مستندساز هستید و پول کافی ندارید. اگر اشتباه کنید از جیب باید بگذارید و اگر نگران کیفیت فیلم خود هستید حتماً باید از جیب بگذارید.
تقریباً تمام تهیه کننده ها بعد از تامین بودجه دو کار می کنند. در ابتدای کار چند معرفی نامه به شما می دهند و پس از تصویربرداری به شما زنگ می زنند تا زودتر فیلم را تحویل دهید. تعریف تهیه کننده در سینمای کوتاه و مستند ما عبارت از کسی است که بتواند بودجه تهیه کند؛ پولی که کم و ناچیز است. چون هیچ بودجه ی مشخصی برای تولید فیلم کوتاه و مستند وجود ندارد. بنابراین تهیه کنندگانی که می توانند مقداری از بودجه های کلان سازمان هایی مثل تلویزیون را برای تولید بگیرند، واقعاً قهرمانان سینمای کوتاه و مستند هستند. تلویزیون حاضر است فیلم های 70 ، 80  میلیونی تولید کند و بسیاری از آنها را به دلیل سطح نازل کیفیت شان آرشیو کند اما پول خود را کمی بیشتر خرج تولید فیلم مستند نکند. فیلم کوتاه داستانی که اصلاً تولید نمی کند.
تنها مرکز رسمی تولید مستند و داستانی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است که تا به حال نه می شود گفت موفق بوده یا ناموفق. روایت فتح و حوزه هنری هم جسته و گریخته فیلم تولید می کنند، اما آنها دغدغه ی خودشان را دارند. پس می ماند تلویزیون یا مرکز گسترش. حالا این انتخاب شما است. یا لگد به علاقه ی خود می زنید و شغل پدرتان را ادامه می دهید یا با بودجه ی بخور و نمیر تلویزیون علاقه خود را پیگیری می کنید. شاید هم از طرف مرکز گسترش قرعه به نام شما افتاد و طرح تان مورد پذیرش قرار گرفت تا بتوانید پول بیشتری بگیرید. خدا را چه دیدی، ممکن است فیلم قبلی شما در جشنواره یی جایزه یی گرفت تا چند روزی زندگی تان بگذرد.
دوستان چه با تهیه کننده و چه بدون ایشان، سینمای مستند و کوتاه ما دستش به دهانش نمی رسد.