شفیع آقامحمدیان، مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، بعدازظهر روز سه شنبه هفتم اردیبهشت ماه در جلسه ای با تنی چند از مستندسازان و تهیه کنندگان مستند، به گفت وگوی رودررو با آنها پرداخت و پس از شنیدن پیشنهادات، نقطه نظرات و انتقادات آنها پاسخ داد. در این جلسه اکثر حاضران به طرح نظرات و دیدگاه های خود پرداختند. فرهاد ورهرام عنوان کرد:" ما به عنوان کارگردان، صلاحیت اینکه بخواهیم سیاستی برای سینمای مستند تعیین کنیم را نداریم، چون تهیه کننده باید سفارش را بگیرد و کار را به ما بسپارد. کارگردان نباید در این جلسات شرکت کند، چرا که شرکت در این جلسات کار تهیه کننده ها و مدیران سینمای مستند است."
آقامحمدیان نیز گفت:" هنوز به عنوان یک شغل وضعیت مستندسازی مشخص نیست. تجربی کار کردن به این معنا نیست که ما در مرکز به افراد صفر کیلومتر کار بدهیم، بلکه فرد ابتدا باید حرفه ای شود تا بتواند به تجربه بپردازد." وی تصریح کرد: مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی خودش باید بانی تحقیق باشد و یا سفارش بدهد تا تحقیق فیلم مستند انجام بگیرد. در مرحله ی بعد تهیه کننده را صدا کند و کار را به او بسپارد و بگوید برو کارگردان را پیدا و کارت را شروع کن."
ورهرام با بیان اینکه بنیه سینمای مستند ضعیف شده و روز به روز تحلیل می رود، گفت:" بودجه ی سینمای مستند به قدری کم است که کارگردان نمی تواند دستیار بیاورد." وی در پایان گفته هایش کمبود تهیه کنندگان حرفه ای را از جمله مشکلات بزرگ سینمای مستند برشمرد.
مرتضی ندایی، تهیه کننده سینمای مستند و عضو هیات مدیره انجمن تهیه کنندگان مستند هم بر لزوم انتشار نشریات تخصصی تاکید کرد. وی گفت:" کدام صنف یا مستندساز ما می تواند به جرات تعریفی دقیق از مستند ارائه کند؟ هریک از ما به ارایه تعریف در این زمینه بپردازیم پس از آن حرف های مختلفی خواهیم شنید و این مساله از آنجا نشات می گیرد که ما نشریه ای تخصصی برای پرداختن به تعاریف نداریم." ندایی همچنین اظهار کرد:" گاه در مرکز گسترش هدف اصلی که مستندسازی است مورد فراموشی قرار می گیرد و برخی مضامین که بیشتر جنبه ی سیاسی دارند مورد توجه قرار می گیرد. حال آن که اگر ابتدای هرسال گرایش های مسوولان مرکز تعیین شود و به خود مستند اهمیت ویژه ای داده شود، اوضاع قطعا بهتر خواهد شد."
محسن خان جهانی، دیگر مستندساز حاضر در این جلسه به بحث برآورد هزینه ها پرداخت و گفت:" همواره مرکز از مستندسازان می خواهد که میزان هزینه های ساخت فیلم را برآورد کنند و پس از اینکه مستندساز مدت ها زمان گذاشت و این کار را انجام داد، می گویند که ما به طور مثال چند میلیون تومان بیشتر را نمی توانیم بپردازیم. طی دو یا سه سال اخیر مرکز توجه چندانی به ساخت مستندهای بلند نداشته است، در حالی که این موضوع و حتی اکران این نوع فیلم ها نیاز به پیگیری بیشتر دارد." این مستندساز به بحث مستندهای سیاسی پرداخت و گفت:" شما در مرکز گسترش می گویید که فیلم های سیاسی ساخته شود، اما زمانی که به سمت ساخت این نوع فیلم ها می رویم در دل فیلم انتقادهایی هست که باید برای بیان آنها تا حدی دست مستندساز باز گذاشته شود؛ اما متاسفانه اکنون زمان ساخت این فیلم ها بسیاری مسایل دیکته می شود." وی درباره ی ساخت مستندهای مناسبتی هم از مسوولان مرکز درخواست کرد که به جای آنکه در دقایق 90 پیشنهاد ساخت بدهند از کمی قبل به فکر باشند.
حسن نقاشی هم با تاکید بر گفته های خان جهانی در باب ارزیابی هزینه ها، گفت:" بودجه های کمی که به ساخت فیلم اختصاص می یابد همواره موجب افت کیفیت فیلم ها می شود. ما دایم می گوییم که چرا سینمای مستند ما رشد نمی کند؛ اما هنوز هم قیمت مستندهای ما مانند پنج سال پیش است. این مساله در سینمای ما نوعی بیماری محسوب می شود و درحالی در بخش دولتی این کم لطفی ها صورت می گیرد که بخش خصوصی گاه قراردادهای کلان می بندد. اگر قرار باشد که بخش دولتی با چنین رویکردی به فعالیت بپردازد، دیگر می توان گفت که بحثی به نام حمایت از مستندسازان بی معنا خواهد بود."
در بخش دیگری از این جلسه رهبر قنبری به صحبت پرداخت و گفت:" می خواهم مدیر جدید مرکز را توصیه به باور دوگانه کنم. به هرحال همه ما مستندساز هستیم و باید مخارج خودمان را از راه مستندسازی تامین کنیم. من فیلم او را با پنج یا پنج ونیم میلیون تومان ساختم؛ اما زمانی که با این رویکرد کار می کنم انتظار دارم که مسوولان هم مرا باور داشته باشند. لذا توصیه ام برای این جلسه این است که مسوولان مستندسازان و افرادی که دعوت به همکاری می کنند را باور داشته باشند." قنبری ادامه داد:" خواهش دیگر من این است که دوستان برای جشنواره های خود از افراد مهم و اساتید حوزه استفاده کنند و به عنوان مثال از افرادی چون خسرو سینایی، منوچهر طیاب، بهرام بیضایی و ... کمک بگیرند. علاوه بر این بسیار خوب است که حداقل چند فیلسوف هنرشناس را هم هرازچندگاهی برای سخنرانی دعوت کنید؛ چرا که استاندارد هیچ گاه پایمال نمی شود."
محسن رمضانزاده، دیگر مستندساز حاضر در این جلسه نیز به کیفیت فیلم ها اشاره کرد و افزود:" هستند فیلمسازانی که به عنوان مثال 20 سال است کار می کنند و در تمام مدت هم کارهای ضعیف می سازند و دایم پشت درهای مرکز هستند. من نمی دانم آیا واقعا سپردن بودجه به دست این افراد لطف محسوب می شود؟ اگر اکنون تولیدات یکسال مرکز را به لحاظ فنی بررسی کنیم متوجه می شویم که شاید حتی 80 درصد آنها کارهایی بی کیفیت و یا باکیفیت پایین باشند و افراد نام تجربی بر کارهای خود بگذارند. به شخصه 5 یا 6 سال است که هیچ فیلمی در مرکز نساخته ام و مشکلم این بوده که انگار این مرکز تبدیل به سازمان تامین اجتماعی شده است و در موارد متعدد افرادی که نمی توانند فیلم های خوب بسازند مورد حمایت مرکز گسترش قرار می گیرند. این نوع نگاه موجب می شود که حتی اگر فردی مستعد هم تصمیم به ساخت فیلم برای مرکز گرفت میان جمعی که بی کیفیت کار می کنند کشیده شود. از سوی دیگر، فرد مستعد واقعا نمی تواند که با پول کم مرکز کار کند." رمضان زاده ادامه داد:" نکته ی دیگری که وجود دارد آنکه بحث کیفیت فیلم های مرکز را چه کسی تایید می کند؟ گاه فیلم آدم را فردی بزرگ رد می کند و این مساله باعث افتخار است؛ اما معمولا در مرکز کارمندانی به واسطه ی یک نامه می آیند و چندی بعد هم می روند و در مدت کار، به تایید کیفیت فیلم ها می پردازند. اکنون بسیاری از بزرگان که سرمایه های کشور تلقی می شوند مورد بی توجهی قرار می گیرند و همین موجب می شود که خروجی مرکز انبوهی از کارهای بی کیفیت باشد." این مستندساز در پایان صحبت هایش خاطرنشان کرد:" اگر فردی تنها دو سانس از فیلم های جشنواره ای مثل حقیقت را ببیند، با توجه به کیفیت کارها حتما خود را فیلمساز تلقی خواهد کرد و وقتی از سالن بیرون می آید با تعریفی که از فیلم مستند به دست آورده، حتی اگر دانشجو هم باشد خود را آماده ی فیلمسازی می بیند. نگاه به کیفیت به طور کلی در مرکز گسترش مغفول واقع شده و فکر می کنم برای حل این مشکل لازم است که مسوولان مرکز به سراغ خانه ی سینما بروند. به هرحال باید این مشکلات حل شود، چراکه اکنون در حوزه ی فرهنگ هیچ گونه انسدادی نداریم."
به دنبال بخش آخر صحبت های رمضان زاده، مرتضی ندایی هم گفت:" فکر می کنم برای حفظ کیفیت و حتی برای اینکه نوک تمام پیکان ها به سمت مدیران مرکز نباشد، لازم است که جایی هم برای صنوف در نظر گرفته شود. ما طی سال های گذشته هم بارها خواستار این موضوع شده ایم و خواسته ایم که حتما در شوراها و به خصوص در هیات امنای جشنواره حقیقت نمایندگانی از اصناف حضور داشته باشند تا بدین ترتیب با راهیابی نخبگان صنوف به سمت استانداردسازی گام برداریم."
محمدصادق جعفری هم در این جلسه عنوان کرد:" به عنوان فردی که هیچ تولیدی با مرکز نداشته ام باید بگویم که ما واقعا نمی دانیم الگوی مرکز برای تولید فیلم چیست؟ به نظر می رسد برخوردهایی که در این مرکز صورت می گیرد بسیار سلیقه ای است." وی اظهار امیدواری کرد:" کیفیت فیلم های مرکز چنان بالا برود که این فیلم ها به الگویی برای تلویزیون تبدیل شوند و مستندهای تلویزیونی الگوی مرکز نشود."
محسن قیصری هم به بحث عرضه فیلم های مستند پرداخت و با اشاره به عدم علاقه مندی و توان تلویزیون برای نمایش تمام مستندهای مرکز، خواهان عرضه محصولات مرکز در رسانه های پخش خانگی شد. همچنین حسین همایونفر با اشاره به اینکه بسیاری از مستندها امکان پخش در تلویزیون را ندارند، خواستار امضای تفاهم نامه هایی برای عرضه مستقل این مستندها شد.
رضا سبحانی هم در این جلسه به اهمیت تحقیق اشاره کرد و گفت:" لازم است که مدیریت مرکز درباره ی ساختار مطلوب سینمای مستند و اینکه چگونه در یک فیلم مستند فیلمساز پس از شش ماه تحقیق در دوره ای شش روزه فیلم بسازد راهکارهایی ارایه کند."
روبرت صافاریان هم در این جلسه گفت:" شاید امروز بسیاری از دوستان مانند من آمده بودند که ببینند مدیریت جدید مرکز تصمیم دارد چه اقداماتی انجام دهد. من فکر می کنم که سیاست گذاری در این زمینه امری بسیار جدی است و نیازمند توجهات فراوان است."
اما رزاق کریمی که به عنوان رییس انجمن تهیه کنندگان مستند در این جلسه حضور داشت، در صحبت های خود گفت:"شاید این درددل ها حرف مشترک ما باشد؛ اما فکر می کنم تمام افرادی که در سینمای مستند کار می کنند تا حدی با این مشکلات مواجه اند. من از آن جا که مدتی هم در مرکز کار کرده ام شاید تا حدی از مشکلات دوطرف آگاه باشم و به همین دلیل می خواهم کمی راحت در این جلسه صحبت کنم. ما هنوز نتوانسته ایم تعریفی شفاهی از مرکز در ذهن دوستان فیلمساز ایجاد کنیم. بنده قبلا که در مرکز بودم بارها می دیدم که افراد طرحی را که به همه جا برده اند و مورد تایید قرار نگرفته به مرکز می آورند. البته این عدم شفافیت تنها در مرکز دیده نمی شود و در جاهای دیگر هم شاهد آن هستیم و تا زمانی که سیاست ها به طور مشخص تعریف نشوند این مساله وجود خواهد داشت. گاه حتی مستندسازان نمی دانند که مرکز با چه معیاری هزینه ها را برآورد می کند، لذا به نظر من در اولین گام ارایه تعریفی روشن از وظایف، اهداف و شیوه عملکرد مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی می تواند راهگشا باشد." او ادامه داد:" علاوه بر تعریف جایگاه، فکر می کنم اصلاح الگوی تولید هم باید در مرکز گسترش از اهمیت ویژه ای برخوردار شود. به هرحال مرکز گسترش با انجمن سینمای جوانان متفاوت است و مدیران باید برای ورود افراد مختلف به مرکز معیارهایی داشته باشند و فیلم هایی با کیفیت قابل عرضه در حد بین المللی تولید کنند." رزاق کریمی همچنین به دفترچه سیاست های معاونت سینمایی اشاره کرد و گفت:" انتظار داشتیم که در کنار این دفترچه ضمیمه ای هم به سینمای مستند اختصاص داده شود، متاسفانه تاکنون تنها یکبار و در زمان محمدحسن پزشک شاهد توجه مستقل سینمای مستند بوده ایم. آیا معاونت سینمایی سیاست های حمایتی خود در زمینه ی سینمای مستند را در جایی به غیر از مرکز گسترش هم اعمال خواهد کرد؟" وی افزود:" در همه ی دنیا سینما یک وجه هنری و وجهی صنعتی دارد که هرچه وجه صنعتی و تجاری آن قوی تر باشد حمایت های دولتی کم تر می شود. اما در کشور ما متاسفانه برعکس عمل می شود و فیلم های هنری معمولا کمترین بهره را از حمایت های دولتی می برند."
رئیس انجمن تهیه کنندگان مستند در عین حال گفت:" اینکه بخواهیم بگوییم مستندسازان هرچه بیشتر پول می گیرند فیلم بهتری می سازند و به این دلیل به حمایت از آنها بپردازیم شیوه درستی نیست؛ لذا باید ببینیم که آیا مرکز به نمایندگی از دولت قصد حمایت از سینمای مستند را دارد و یا اینکه در پی رقابت با بخش خصوصی است. مرکز گسترش تنها برای تزریق بودجه نیست و من فکر می کنم که باید به زیرساخت های آن هم توجه شود. من در زمانی نگران بودم که مرکز گسترش تبدیل به نهادی برای تولید مستندهای تلویزیونی شود. اکنون هم فکر می کنم که می توانیم با حل کردن مشکلاتی که بر سر راه ارتباط با مخاطب وجود دارد، مخاطبان انبوهی را به دست آوریم اما تاکنون روی این بخش قضیه کار نشده است." رزاق کریمی همچنین اظهار کرد:" قطعا برآیند مخاطب سازی برای سینمای مستند در کوتاه مدت جواب نخواهد داد. اما به هرحال بازارهای متعددی برای فیلم مستند وجود دارد و اکنون خود بخش خصوصی هم درحال اقداماتی در این بازارهاست. علاوه بر بازارهای دولتی بازارهای جهانی هم وجود دارد و اگر ما به این بازارها و تقویت آنها بیاندیشیم افق های روشنی مقابل ما خواهد بود." رییس انجمن تهیه کنندگان مستند دربخش دیگری از این نشست به لزوم تدوین سیاست هایی در جهت تشویق بخش خصوصی تاکید کرد و گفت:" برگزاری جلساتی از این قبیل اتفاق خوبی است و در راستای تعامل اقدامی مثبت ارزیابی می شود؛ اما شاید برگزاری جلسات به این شکل تاثیرگذاری چندانی نداشته باشد. لذا این جلسات باید با هدف مشخص و به شکل ضابطه مندتری برگزار شوند. همچنین تشکیل کارگروه های مختلف می تواند کمک به سزایی به حل مشکلات کند." رزاق کریمی به رابطه ی صنوف مستندساز با مرکز گسترش اشاره کرد و گفت:" سال ها پیش هم جلسات صنفی را درخواست کردیم و براین باوریم که در تشکیل شوراها باید از اصناف هم عده ای دعوت شوند؛ اما این مساله هیچ گاه به شکل ضابطه مند انجام نشد و براساس علاقه ی شخصی محمد آفریده عده ای از اعضای صنوف در شوراهای قبلی به کار گرفته شدند و اکنون با تغییر مدیریت ممکن است که مساله تا حدی تغییر کند و یا اینکه مدیریت جدید مرکز امروز برای برگزاری این جلسه عده ای از مستندسازانی دعوت کرده است که مدیر بعدی شاید علاقه ای به جلسه برگزارکردن با این افراد نداشته باشد؛ لذا فکر می کنم که باید ضابطه ای وجود داشته باشد تا این مسایل به شکل مشخصی در دوره های مختلف مدیریتی پیگیری شوند."
این تهیه کننده در ادامه به شرایط آسان فیلمسازی در ایران اشاره و عنوان کرد:" در هیچ کجای دنیا فیلم ساختن به سهولت ایران نیست؛ این مساله را افرادی که تجربه ی بین المللی دارند می دانند و همه در جریان هستند که شاید در آن سوی آب ها سه سال یا بیشتر برای تحقیق، برآورد هزینه و سایر مراحل پیش تولید وقت گذاشته شود؛ اما ما در ایران گاه شاهدیم که دوستانی برای کار به مراکز مختلف اشاره می کنند و هنگامی که از آنها درباره ی برآورد هزینه ها سوال می شود دلگیر می شوند و می گویند آیا پس از این همه سال از ما هم برآورد می خواهید؟ من با تمام احترامی که برای این افراد قائلم باید به آنها بگویم که لازم است در زمان ساخت یک پروژه، روش کار را هم در نظر بگیرند. من بر این باورم که قبل از ساخته شدن فیلم لازم است که از ایده تا انتها و حتی نمایش فیلم یک بار برروی کاغذ بررسی شود."
رئیس انجمن تهیه کنندگان مستند در پایان صحبت هایش با تاکید بر اینکه فیلم های مستند چه به لحاظ نمایش و چه به لحاظ پخش و کیفیت ساخت و کیفیت همواره جلوتر از فیلم های سینمایی بودند، خاطرنشان کرد:" سینمای مستند ما بسیار جلوتر از سینمای داستانی است و لازم است که کمی آن را جدی بگیریم. اکنون ما سرمایه های داریم که حتی در خارج از کشور به برگزاری ورک شاپ های بین المللی می پردازند، اما در عرصه ی داخلی گاه توجه چندانی به این ظرفیت ها نمی شود."
شفیع آقامحمدیان مدیرعامل مرکز گسترش هم پس از ذکر هریک از این پیشنهادات و انتقادات به ارایه ی توضیحاتی کوتاه پرداخت. وی با بیان اینکه مرکز گسترش در پی راه اندازی نشریه ی تخصصی مستند است، عنوان کرد:" ما در عرصه سینما تقسیم بندی خاصی داریم و به طور مثال می گوییم که در طول سال چند فیلم مستند، چند اثر تجربی و چند فیلم سینمایی بسازیم. اما به هرحال همواره سعی می کنیم از طرح های جدی دوستان حمایت کنیم." وی در ادامه گفت:"طرح های بزرگ معمولا کمی زمان بر هستند؛ به عنوان مثال ما سه سال پیش برای ساخت دو انیمیشن سینمایی سرمایه گذاری کرده ایم و هنوز جواب درستی از آنها نگرفته ایم. لذا خود دوستان هم باید این مسایل را مورد توجه قرار دهند." آقامحمدیان همچنین از تلاش مرکز برای برگزاری ورک شاپ هایی با حضور مستندسازان و اساتید خارجی مستند خبر داد. مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در بخش دیگری از صحبت های خود عنوان کرد:" در گذشته، گاه کارهایی ساخته شده که وقتی به قراردادهای آن ها نگاه می کنیم می بینیم که سه برابر پول گرفته اند. متاسفانه عده ای از دوستان از نبود محمد آفریده و اینکه مدیر جدیدی به این مرکز آمده سوء استفاده کردند و تصمیم گرفتند که هزینه هایی به مراتب بالاتر درخواست کنند. حتی عده ای هم هستند که سال ها پیش قرارداد بسته اند و بعد از مدت ها زمانی که از آنها درباره نتیجه کارشان می پرسیم می گویند که ما همان موقع هم گفتیم که با این بودجه ها نمی توان فیلم ساخت. به هرحال ما در مرکز بودجه ی خود را به ساخت فیلم ها اختصاص می دهیم، اما این اجازه را هم نمی دهیم که طرف مقابل هرطور که دلش می خواهد برخورد کند. من هم قبول دارم که برخی از فیلم ها به سرمایه و هزینه ای به مراتب بالاتر از حد قرارداد نیاز دارند اما به هرحال خود آن فیلم ها و ساختار آن ها این مساله را نشان می دهد."
آقامحمدیان ادامه داد:" من هم از جنس سینما و شما مستندسازان هستم؛ اما به هرحال مرکز هم باید برای اداره ی امور چاره ای بیاندیشد. اکنون شما اگر آماری سردستی هم بگیرید متوجه افزایش تعداد مستندسازان می شوید. همه هم می خواهند که کار کنند و مرکز ناچار است که به همه ی این افراد توجه داشته باشد. اما عده ای گاه بدون درنظر گرفتن این نوع مسایل کمی بی انصافی می کنند. اگر دوستان بحثی داشته باشند من حاضرم که هفته ها با هم گفت وگو کنیم؛ اما می دانیم که برخی مسایل با تئوری پردازی حل نمی شود. لذا سازنده ها هم باید تا حدی وارد همکاری شوند."
مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در پاسخ به اینکه گاه نمایش های مرکز به فیلم هایی بی کیفیت اختصاص می یابد، گفت:" امسال در پی آن هستیم که در برنامه های مختلف خود به سمت کیفیت گام برداریم، اما به هرحال گاه شاهدیم که برخی فیلم هایی که در مرکز ساخته می شود در هیچ کجا تحویل گرفته نمی شوند، لذا ما چاره ای نداریم جز اینکه حداقل یک نمایش برای دیده شدن آنها بگذاریم." وی در بخش دیگری از صحبت های خود سینمای مستند را از لحاظ ساختاری با مشکلات متعدد مواجه دانست و درباره ی شوراهای مرکز توضیح داد:" هفته ی آینده تعدادی از دوستان دعوت خواهند شد تا در شوراهای مختلف مرکز به فعالیت بپردازند. چراکه هنوز برخی از شوراها کامل نشده اند و فعالیت آنها به صورت جدی شروع نشده است." وی همچنین اظهار کرد:" من از صنوف و مستندسازان انتظار دارم که طرح های فاخر بفرستند، اما شما نمی دانید که در این میان چه اتفاقاتی روی می دهد." آقامحمدیان درباره ی سفارش طرح ساخت فیلم به افراد برتر و سرشناس سینمای مستند گفت:" ما سفارش طرح به این افراد را مدتی است که شروع کرده ایم و احتمالا تا چندی دیگر این مساله ملموس تر می شود. ما حداقل درباره ی موضوع خلیج فارس یا عاشورا این پیشنهاد را به دوستان مختلف ارائه کرده ایم."
مدیرعامل مرکز در بخش دیگری از این نشست و در پاسخ به مطلبی که مبنی بر برگزاری جشنواره های موضوعی متعدد در مرکز مطرح شده بود،گفت:" ما می خواهیم جشنواره های خود را به سمت استان ها ببریم و شاید از این پس به غیر از یک یا دو جشنواره شاخص مانند جشنواره ی سینماحقیقت یا جشنواره ی خلیج فارس که بحثی ملی دارد، بقیه ی جشنواره ها را به شهرستان ها ببریم. حتی خود ما هم این دغدغه را داشتیم که کم کم مرکز درحال تبدیل شدن به مرکز جشنواره هاست و البته خودمان هم از این موضوع پرهیز داریم." آقامحمدیان در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه الگوی کار در مرکز چه خواهد بود، گفت:" حرکت به سوی سینمای استاندارد از الگوهای من است و من سعی دارم که سیاست گذاری های مرکز به گونه ای باشد که به سمت سینمای استاندارد حرکت کنیم." وی درباره ی برگزاری سریع برخی جشنواره ها و سفارش دادن فیلم هایی که به طور مثال برای همایش آیین های عاشورایی در دقیقه 90 ساخته شده بودند، اظهار کرد:" راستش خود من هم خیلی موافق برگزاری همایش عاشورا نبودم؛ چراکه برای برگزاری آن زمان کمی داشتیم. در آن مدت کم ما ناچار بودیم از افرادی که کارهای نیمه کاره در این زمینه دارند حمایت کنیم. علاوه بر این ما خواستیم با ساخت و تولید چندین فیلم هم به آسیب شناسی این گونه فیلم ها بپردازیم؛ چراکه اغلب فیلم هایی که در این زمینه ساخته می شود عمق چندانی ندارند."
وی در عین حال اظهار کرد:" ما هم دوست داریم زمانی که فیلمی می سازیم در سینمای اکران و حتی در سطح بین المللی بتواند حرف بزند؛ نمونه هایی از این دست را هم داشته ایم و بوده اند فیلم هایی که اکران سینمایی هم شده اند. در سال گذشته هم برای نمایش و عرضه ی فیلم های مستند با مسوولان صداوسیما صحبت کردیم تا در برنامه ای چندین فیلم کوتاه را پخش کنیم. اما علی رغم این که مسوولان صداوسیما در سال گذشته با این طرح موافقت کردند در سال جدید عملی شدن این مساله به مشکل برخورده است."
آقامحمدیان درباره ی عرضه ی آثار در شبکه های خانگی هم گفت:" ما تصمیم این کار را گرفته ایم، اما فکر کردیم که برای شروع بهتر است که با فیلم های انیمیشن پیش برویم. امسال هم بسته ای از فیلم های منتخب خود را به موسسه رسانه های تصویری داده ایم." وی درباره ی جدی گرفتن تحقیق و حمایت از مستندهایی که پژوهش را جدی گرفته اند، نیز توضیح داد:" برخی سوژه ها حالت تاریخچه دارند و نیاز چندانی به تحقیق ندارند. اکنون اکثر کارهای ما با بازسازی انجام می شود و قطعا مساله ی بازسازی به کم شدن زمان و تحقیقات کمک می کند. واقعیت این است که طی این روزها خود من مستند صرف و بدون بازسازی کمتر دیده ام و افراد در اغلب موارد برای راحتی کار در پی این هستند که فیلم هایی از این دست بسازند. به همین دلیل ما هم تصمیم داریم که از این پس به تحقیق و پژوهش بیشتر بها دهیم." آقامحمدیان در پایان صحبت هایش در این جلسه خاطرنشان کرد:" مشکلاتی که بر سر راه ما وجود دارد چنان زیاد است که من همواره می ترسم که مبادا به هریک از این مشکلات تنها یک تُک بزنیم. با این وجود ناامید نیستیم و دست همکاری خود را به سوی همه دوستان دراز کرده ایم و امیدواریم که با کمک دوستان اوضاع بهتر شود. این جلسات هم در آینده ادامه خواهد داشت تا بیشتر از نقطه نظرات مستندسازان آگاه شویم." در این نشست که نزدیک به سه ساعت به طول انجامید مرتضی رزاق کریمی، رضا سبحانی، رهبر قنبری، محسن رمضان زاده، محمد احسانی، محسن سوهانی، محمدصادق جعفری، محسن خان جهانی، پناه برخدا رضایی، فرهاد ورهرام، مرتضی ندایی، محسن قیصری، حسن نقاشی، مهدی جوزایی، احمد جان میرزایی، روبرت صافاریان، حسین همایونفر و حمیدرضاچارکچیان و ... حضور داشتند.