چهارم دی‌ماه فیلم مستند ۲۱ روز و من در خانه سینما به نمایش در می‌آید و شیرین برق نورد، حاصل بیش از یک‌سال تلاش‌اش برای ساختن مستندی با موضوع بچه دار شدن را به نمایش می‌گذارد.
۲۱ روز و من ابتدا یک مستند شخصی است و بعد یک مستند اجتماعی. کار ساخت این مستند از یک ورک‌شاپ گروهی آغاز شده با طرح موضوع بچه‌دار شدن از طرف تهیه‌کننده‌ی فیلم. فیلم تلاش مستندساز است برای پیدا کردن همه‌ی سوال‌هایش درباره‌ی بچه‌دار شدن؛ مستندساز اول از خودش -که متاهل است و از تاریخ ازدواجش هم چند سالی می‌گذرد- می‌پرسد که آیا بچه‌دار بشوم یا نه؟ و بعد از این سوال دست به کنکاشی می‌زند که احساس می‌کند بیشتر زنان متاهل جامعه درگیرش هستند. او می‌گوید: "در حین ساختن این مستند، فیبرونی در بدن من شکل گرفت که به تفکرات من درباره‌ی مسئله مادر شدن خیلی دامن زد. من از ۲۱ روزی که متوجه شدم این فیبرون در بدنم شکل گرفته تا وقتی که عملش کردم را فیلم گرفتم و در این مدت شروع کردم به طرح سوال‌هایم که همیشه از آن‌ها فرار می‌کردم؛ که آیا تولد بچه در زندگی من جایی دارد یا نه؟ در این مسیر برای اولین بار موضوع بچه‌دار شدن را با شوهرم که مخالف سرسخت موضوع بود، در میان می‌گذارم و با هم فکر می‌کنیم که بچه‌دار بشویم یا نه؟"
برق نورد می‌گوید طی مسیر ساخت مستندش با خانم‌هایی مواجه شده که حامله بودند و می‌خواستند کورتاژ کنند، یا خانم‌هایی که بچه‌دار شدند. او می‌گوید: "همین طور با خانواده‌ی همسرم صحبت کردم، نظر آن‌ها را جویا شدم و تمام این پرسش و پاسخ‌ها را در فیلمم ثبت کردم. به گمانم این فیلم قرار است پرسشی را باز کند که آن مقوله‌ای که همیشه در فرهنگ ما یک "باید" بوده، می‌تواند مسئله‌ای باشد که در موردش بحث شود؛ و در حین بحث، تمام سعیم را کردم که از این نگاه دوری کنم که آیا بچه‌دار شدن خوب است یا نه؟"
کارگردان مستند سهم من از زیبایی این روز‌ها تدوین یک مستند و همین طور کار روی موضوع جدیدی را برای ساخت یک مستند دیگر آغاز کرده است: "مشغول پردازش ایده‌ی فیلم جدیدی هستم که محوریت آن را به احتمال قوی سه زن خواهند داشت. از آن‌جا که هنوز در اولین مراحل بسط روایت‌سازی ایده و تحقیق و پژوهش درباره‌ی آن هستم، نمی‌توانم اطلاعات دقیقتری در باره‌اش ارائه دهم. همچنین این روز‌ها تدوین مستندی درباره‌ی حسین والامنش را انجام می‌دهم. او که هنرمندی بسیار موفق و شناخته شده در غرب است، قبل از انقلاب به استرالیا مهاجرت می‌کند. اکنون پس از گذشت متجاوز از ۳۰ سال، برای اولین بار وارد فضای هنری ایران شده و به تعامل با هنرمندان می‌پردازد. این مستند به معرفی این هنرمند مدرن و برجسته‌ی ایرانی مقیم استرالیا و اولین سفر حرفه‌ای او به ایران بعد از گذشت سال‌ها می‌پردازد."
