سال هاست که می دانم سرنوشت من مستندساز مستقل ربطی به وزارت ارشاد ندارد و سال هاست که ارشاد و مدیران آن هم ربطی به من ندارد.

خوشبختانه انقلاب دیجیتالی و تلفن های همراه مانع نابودی مدارک بصری در آغاز قرن بیست و یکم اند. دراین حال، من به این عدم توجه به رخداد عظیم پیرامون مان در جشنواره ی مستند معترضم. یعنی این اعتراض دارای نوعی همدلی با میلیون ها انسان معترض و خواستار حقوقشان است.

در ایران عده ای مستند را بی اهمیت تلقی می کنند، پاره ای آن را واجب تر و مهم تر از نان شب می نامند یا همچون ضروری ترین نهادهای جامعه ی امروز می دانند و گروه اندکی هم در تلاش تقرب به واقعیت سینمای مستند در جامعه ی ایران و برداشتی واقع گرایانه از وزن و جایگاه و راه های توسعه آن بوده اند.

خاکسترهای داوودیه، یک مستند گزارشی درباره ی کشتار و به آتش کشیدن"دیوید کوروش"و هوادارانش بود که اخیراً از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد. آن رخداد که در جهان بازتاب وسیعی داشت، در دوران کلینتون رخ داده بود. با این مستند، مخاطبانش، برخوردهای مختلفی کرده اند ...

"آلن روزنتال" نویسنده ی کتاب، کمبود آثار مکتوب در ارتباط با سینمای مستند را بهانه ای قرار می دهد تا با  هدف این که فیلمسازان را از پیدایش تصور اولیه تا کامل شده راهنمایی کند، در تابستان سال 1988 نگارش کتابی را آغاز کند.