شاید اگر تلویزیون ایران به امپراتور و ما روی خوش نشان می‌داد و راهی وجود داشت که آواز آفتاب به دست انجمن‌های ادبی برسد و به ویژه اگر هشت سال پس از ساخت مجوز نمی‌گرفت و هیجان زده نمی‌شدم، اصلا به فکر ...

فیلم‌های مستندی که در ایران ساخته می‌شوند همیشه با مشکل عدم نمایش مناسب مواجه‌اند، نمایش آن‌ها یا محدود به حضور در یکی دو جشنواره می‌شود و یا در مراکز فرهنگی به صورت محدود به نمایش در می‌آیند و این همه‌ی ارتباط فیلم است با مخاطب عام.

اما من که می‌گویم عید به درد کتاب خواندن و قرتی بازی روشنفکری نمی‌خورد. بهتر است، عید که شد بروید در هوای آزاد بخوابید یا مثل من بنشینید و یک سریال قدیمی از سرکار خانم جسیکا آلبا ببینید به نام فرشته سیاه.

ده، یازده سالم بود. شیراز سرد بود، یا خانه‌ی ما، نمی‌دانم. باید منتظر کپسول‌های گازی که همیشه دیر می‌آمدند، می‌ماندیم. بابا پیر بود، چشم‌هایش را می‌گویم. صدایم زد که بروم توی اتاقش. گفت می‌خواهم سوال مهمی ازت بپرسم. گفتم:...

افسانه خوانی برای من به معنای آشنایی عمیق‌تر با ناخودآگاه جمعی ایرانیان بود. شناختن آرزوهای هزاران ساله‌ی ملتم و شیوه‌های زیرکانه‌ای که برای بقا در شرایط پیچیده‌ی اجتماعی و تاریخی اتخاذ کرده است. تلاش ذهنی من حالا ...