جام طلای ۲۰ سانتیمتری حسنلو در سال ۱۳۲۸ و در جریان یک کاوش کشف شده بود. بر روی ردیف بالایی بدنه‌ی جام ایزدی بالدار سوار بر گردونه‌ایی که یک گاو نر آن را می‌کشد: به سوی کاهنی در حرکت است که جامی در دست دارد و ...

منزل نگارنده حوالی پارک شهر است؛ و‌گاه لحظاتی را در آن سپری می‌کنم. اما معمولا در پارک، در خودم فرو می‌روم و توجه چندانی به پیرامون ندارم؛ حتی وقتی دخترم را به زمین بازی‌اش می‌برم و یا با خانواده در دریاچه کوچکش قایقی می‌رانم.

مشغول پردازش ایده‌ی فیلم جدیدی هستم که محوریت آن را به احتمال قوی سه زن خواهند داشت. از آن‌جا که هنوز در اولین مراحل بسط روایت‌سازی ایده و تحقیق و پژوهش درباره‌ی آن هستم، نمی‌توانم اطلاعات دقیقتری در باره‌اش ارائه دهم.

امسال هم مثل اغلب این سال‌ها، با آمدن دبیری جدید برای جشنواره‌ی فجر، باز چیزهایی کم و چیزهایی اضافه خواهد شد، باز مقررات تغییر خواهد کرد و باز در معاونت سینمایی متکی به مدیریت فردی، چرخ سینما باز اختراع خواهد شد.

این‌طور نبود که از ابتدا سراغ حسین رضازاده و علی دایی برویم. نگاه من در پی پاسخ به این سوال بود که آیا نقشی از اسطوره‌های تاریخی ما در جامعه‌ی ایرانی وجود دارد؟ و آیا جامعه‌ی فعلی ما می‌تواند به‌‌ همان شکل قهرمان تولید کند؟