بیننده از رهگذر فیلم موفق می‌شود به قضاوتی تازه درباره‌ی میزان ورشکستگی زیستی و حتا ایدئولوژیک خود برسد و در این کوشش همه جانبه برای دریافت وجوه آشکار فیلم، به مشارکتی منحصر به‌فرد بپردازد.
ما تنها نیستیم
نگاهی به مستند فرشته‌ای روی شانه راست من
[ همایون امامی ]
قابلیت دیگر فیلم در پرداختن به‌قاعده و ظریف به جنبه‌های حسی و عاطفی است کوتاه و مختصر. با پرهیز از درغلطیدن به دام نوعی سانتی‌مانتالیزم. به یاد بیاوریم صحنه‌ای که زینب نادم از رد کردن جوانی که دلباخته‌ی او بود با دلتنگی و ...
جاهایی در شهر هست که می‌دانی هفته‌ای دو سه روز می‌توانی به آن‌جا بروی، فیلم ببینی، تعدادی از دوستان و همکاران را ببینی، در راهرو‌ها و راه‌پله‌ها پچ‌پچ‌ها را درباره‌ی فیلم بشنوی، و احتمالا چندتا چندتا با هم به کافه‌ای بروید و بحث فیلم را ادامه دهید و قهوه و آبمیوه‌ای بخورید.
از میلیارد‌ها سال قبل که ستاره‌ای می‌درخشد تا هزاران سال قبل که انسانی تصویری را بر سنگی حک می‌کند و تا ۳۰ سال قبل که دیکتاتوری جمعی را پس از تیر باران در گور بی‌نام و نشان دفن می‌کند به این خیال که نسیان و فراموشی همزاد گذشت زمان است؛ غافل از این‌که گذشته هرگز نمی‌گذرد.
سه زاویه‌ی دید به چند بعدی شدن فضای روایت در این مستند بسیار یاری رسانده و می‌کوشد سوژه/ فیلم‌ساز را به‌راحتی عیان نماید. این خود جسارتی را طلب می‌کند که شاید در فرهنگ اجتماعی محافظه‌کار طبقه‌ی متوسط ایرانی ...
