در صفحه ی فرهنگ و هنر ایسنا خواندم که آقای محمدرضا مقدسیان، رئیس محترم انجمن مستندسازان، گفته اند که تصمیم بر این بوده که در جشن خانه ی سینما بنده را مورد تقدیر قرار دهند و این تصمیم به اطلاع من رسیده و من هم  پذیرفته ام. اما پس از چند روز به دلایل نامشخصی پشیمان شده ام و از انجام آن سر باز زده ام. لازم دانستم من باب این پشیمانی چند خط توضیح دهم تا خدای نکرده کدورتی در دل رئیس عزیزمان و دیگر دست اندرکاران نماند. ضمناً این روزها که از داخل و خارج تحریم به جان مان افتاده، بنده نیز به اشتباه در زمره ی تحریم کنندگان قرار نگیرم.
القصه: از شکسته نفسی که بگذریم،  بنده حقیقتاً خودم را در این سن و سال و حال و احوال شایسته ی تقدیر نمی دانم. از آن مهم تر به یک بیماری هم دچارم به نام "دموفوبیا". خیلی ها هم دارند این مرض لاعلاج را که از جمعیت می ترسند. ولی این بیما ری ام آن قدر حاد نیست که پا روی هیچ صحنه و منبری نگذارم. یک مرض دیگر اما دارم که قاعدتاً  اسمش باید "کَمِرا فوبیا" باشد؛ به معنی دوربین هراسی که اتفاقاً بسیار هم حاد است. برای همین وقتی دوستان گفتند که حتماً باید برای شب موعود، یک"کلیپ" هم از بنده تهیه کنند، گفتم که آقا ما این یکی رو دیگه نیستیم، دوستان هم گفتند که تقدیر، خشک و خالی و بی کلیپ نمی شود ... پس اصلاً تقدیر بی تقدیر.
بالاخره همه جای دنیا هر مراسمی قاعده و قانونی دارد و قصد نگارنده نیز نکوهش نحوه ی اجرای این مراسم نیست. برای همین ترجیح می دهم این چند خط آخر را صرف توضیحی کنم درباره ی سو تفاهمی که این روزها راجع به مقوله ی "تحریم" پیش آمده. چند روز پیش مصاحبه ای از قول اینجانب در سایت فارسی دویچه وله چاپ شده بود با این مضمون که گفته ام باید جشنواره سینما حقیقت بعدی را تحریم کرد. نمی دانم این مغلطه از ترجمه بوده یا خباثت رسانه های بیگانه، اما به هرحال فکر می کنم این توضیح لازم باشد که بنده به هیچ وجه فکر نمی کنم باید در این اوضاع جشنواره ی سینما حقیقت یا جشن خانه ی سینما یا هر جشن و جشنواره داخلی دیگری را تحریم کرد تا صحنه از ما غیر خودی ها خالی شود و خودی ها بزنند و برقصند. بلکه من نیز جزو آن عده ام که می گویند الان بیش از هر دوران دیگری وقت فعالیت صنفی و تشکیلاتی است و چه جبهه ای بهتر از جشن و جشنواره.
به هر حال من که از ته دل خوشحالم که می توانم با خیال راحت و بدون دلشوره در این جشن شرکت کنم و برای دوست عزیزم مهرداد اسکویی از آن پایین کف و سوت بزنم. انشاالله که رئیس محترم انجمن مستندسازان، آقای مقدسیان هم از من ناراضی نباشد و همه آخر و عاقبت مان به خیر شود.

در همین زمینه:
تقدیر از مهرداد اسکویی در جشن مستقل مستندسازان