اما من که می‌گویم عید به درد کتاب خواندن و قرتی بازی روشنفکری نمی‌خورد. بهتر است، عید که شد بروید در هوای آزاد بخوابید یا مثل من بنشینید و یک سریال قدیمی از سرکار خانم جسیکا آلبا ببینید به نام فرشته سیاه.

ده، یازده سالم بود. شیراز سرد بود، یا خانه‌ی ما، نمی‌دانم. باید منتظر کپسول‌های گازی که همیشه دیر می‌آمدند، می‌ماندیم. بابا پیر بود، چشم‌هایش را می‌گویم. صدایم زد که بروم توی اتاقش. گفت می‌خواهم سوال مهمی ازت بپرسم. گفتم:...

افسانه خوانی برای من به معنای آشنایی عمیق‌تر با ناخودآگاه جمعی ایرانیان بود. شناختن آرزوهای هزاران ساله‌ی ملتم و شیوه‌های زیرکانه‌ای که برای بقا در شرایط پیچیده‌ی اجتماعی و تاریخی اتخاذ کرده است. تلاش ذهنی من حالا ...

به این فکر می‌کنم که اگر منتقدین هنری وجود نداشتند و یا اساسا منتقد‌‌ همان تعریفی را داشت که یکی از کاراکترهای نمایشنامه‌ی در انتظار گودو به عنوان ناسزا به کاراکتر دیگر می‌گوید: منتقد نبود، چه خلایی در جریان حرکت هنر بوجود می‌آمد.

شاید داستان‌های فانتزی انتخاب اول یا حتی دومتان هم نباشد. شاید هم فانتزی است که شما را مجذوب خواندن می‌کند. در هر دو حال، خواندن این داستان نفس‌گیر را به شما توصیه می‌کنم. داستانی که گرچه تخیلی است، اما ...