می‌خواهم بعد از سال‌ها دوباره سراغ افرادی که مستندشان را کار کردم بروم و به حال و هوای شخصی آن‌ها بپردازم. حالا شکل نگاه آن‌ها به زندگی برایم مهم شده و نوع ارتباطاتی که این افراد در سنین بالا با دنیای اطرافشان دارند.

جام طلای ۲۰ سانتیمتری حسنلو در سال ۱۳۲۸ و در جریان یک کاوش کشف شده بود. بر روی ردیف بالایی بدنه‌ی جام ایزدی بالدار سوار بر گردونه‌ایی که یک گاو نر آن را می‌کشد: به سوی کاهنی در حرکت است که جامی در دست دارد و ...

مشغول پردازش ایده‌ی فیلم جدیدی هستم که محوریت آن را به احتمال قوی سه زن خواهند داشت. از آن‌جا که هنوز در اولین مراحل بسط روایت‌سازی ایده و تحقیق و پژوهش درباره‌ی آن هستم، نمی‌توانم اطلاعات دقیقتری در باره‌اش ارائه دهم.

امسال هم مثل اغلب این سال‌ها، با آمدن دبیری جدید برای جشنواره‌ی فجر، باز چیزهایی کم و چیزهایی اضافه خواهد شد، باز مقررات تغییر خواهد کرد و باز در معاونت سینمایی متکی به مدیریت فردی، چرخ سینما باز اختراع خواهد شد.

این‌طور نبود که از ابتدا سراغ حسین رضازاده و علی دایی برویم. نگاه من در پی پاسخ به این سوال بود که آیا نقشی از اسطوره‌های تاریخی ما در جامعه‌ی ایرانی وجود دارد؟ و آیا جامعه‌ی فعلی ما می‌تواند به‌‌ همان شکل قهرمان تولید کند؟