بدیعیِ «طعم گیلاس...» در گور خفته است، پس از خواسته گنگ و مبهم و درنیافتنی‌اش برای بیست بیل خاک ریختن روی جنازه‌اش در ناکجاآباد؛ تصویر نهایی و بن‌بستِ روایت، سیاهیِ تصویر است، و بعد، حرکتِ رهایی بخشِ نهایی: ویدئوی زندگی و بهار، گروه فیلمبرداری، و سربازان، به نشانه...
دو هفته در کوبا برای شرکت در کارگاه کیارستمی. می‌خواهم وقتی از این سفر برمی‌گردم یک فیلم‌ساز، یک هنرمند و یک انسان بهتر شده باشم. حالا نمی‌دانم که هنرمند یا انسانی بهتر شده‌ام یا نه، اما مطمئنم که فیلم‌ساز بهتری هستم و باید بگویم آقای «عباس کیارستمی» از شما سپاسگزارم.
در گوشه و کنار جهان
(سینمای مستند ایران در عرصه بین‌المللی – نیمه دوم پاییز و زمستان ۱۳۹۵)
فیلم‌های مستند ایرانی در سال‌های اخیر در بسیاری از بهترین جشنواره‌های دنیا به نمایش درآمده‌اند و جوایز بسیاری را کسب کرده‌اند و درخشیده‌اند، اما آن‌گونه که باید خبر آن‌ها منتشر و ثبت‌نشده است. در این صفحه با رویکردی پژوهشی به حضورهای بین‌المللی سینمای مستند ایران بیش از گذشته می‌پردازیم.
بخش مسابقه ملی نهمین جشنواره سینماحقیقت از نگاه آمار
اگر فرض را بر این بگیریم که جشن مستقل مستند خانه سینما، جشنواره سینماحقیقت و بخش مستند جشنواره فیلم فجر مهم‌ترین جشنواره‌هایی هستند که فیلم‌های مستند در آن به نمایش درمی‌آیند، نگاهی آماری به این سه جشنواره شاید بتواند شمایی کلی را از سینمای مستند ایران به نمایش بگذارد و بتوان بر اساس آن به نقد و تحلیل نشست.
فیلم مستند بدون بازار خریدوفروش فاقد کارکرد سینمایی آن‌گونه که باید باشد است. در چنین شکلی سینمای مستند نمی‌تواند با مخاطب خود ارتباط برقرار کند. اگر به چرخه سینمای مستند در ایران دقت کنیم در نقطه‌ای این چرخه قطع‌شده و ادامه نمی‌یابد.
