فیلم هایی ساخته می شود که بیشتر انتزاعی اند و مردم شناس ها بیشتر روی صحنه اند، خودشان میدان دار صحنه اند و به نظر من، اینها بهترین فیلم ها نیستند، مثلا من می دانم احساسات در فوتبال چطور است، به این دلیل که مسابقه های فوتبال را دیده ام.

... همه ی تاریخ جنگ ما دارد فدای عدم افشای دو تا آدم می شود. مصلحت آنهاست که نمی شود. خب، وقتی اطلاعات درست به مردم داده نمی شود، ذهنیتی غلط ایجاد می شود، برای یکسری مصلحت های واهی.

در پی انتشار نامه ی چند هفته ی گذشته ی مستندسازان به معاونت سینمایی وزارت ارشاد، یکی از اعضای هیات مدیره ی انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند گفت ...

بحث مردم شناسی در ایران حدودا از هفتاد هشتاد سال پیش شروع شده، اما تحقیق هایی که به موضوع مردم شناسی پرداخته اند، از خیلی قبل تر شروع شده است. سفر نامه ها، جمع آوری تاریخ منطقه ای در ایران، در گوشه و کنار شاهد این بودیم که کارهایی انجام شده، اما هیچ اسمی از پژوهش مردم شناسی روی آن نبوده است.

علاقه ام به مستندسازی این است که برشی از زندگی باشد، حالا این زندگی می تواند هر جای دنیا باشد، یعنی من این زندگی را تفسیر کنم یا چیزی را برای آن تعیین کنم، درست مثل پلان ساختمان که وقتی برشی می زنی، یک قسمت از دل پلان دیده می شود.