عجیب است؛ نیست؟ اگر کسی این روزها گذرش به مرکز گسترش سینمای مستند می‏افتد، به این بزرگواران خبر دهد که چرخ پیش از این ساخته شده است؛ آن هم خیلی سال قبل و به عنوان یکی از نخستین اختراع‏های انسان نخستین.

فیلم‏سازی که راه تاویل را روی مخاطب می‏گشاید، جنگی را به تصویر می‏کشد که نه تنها دیگر مسائل اخلاقی و انسانی را القا نمی‏کند، بلکه از رسوب آن در لایه‏های اجتماعی می‏گوید که دچار آسیب شده‏اند، جنگی که زمان ندارد و ...

یک‏‏‏سال از نوشتن این یادداشت، یادداشتی برای آغاز می‌‏گذرد. حالا رای ُبن مستند یک‏ساله است. در این یک‏سال، سایت هویت خود را پیدا کرده و به گمانم بسیار زنده‏‌تر از روزهای اولیه‏ اش به‏ نظر می‌‏رسد. همچنان قرار است آهسته برویم، اما پیوسته. مانند حلزونی که از کوه فوجی بالا می‌‏رود...

آیا من (فقط) یک مستندسازم؟ واقعیت اش این است که نمی دانم. آیا دیگران من را به عنوان یک مستندساز می شناسند؟ یا از این حرفه فقط نامش را به عاریه گرفته ام، چون فکر می کنم یک ُپز روشنفکری درش هست. اصلاً آیا مستندسازی واقعاً یک حرفه است، یا بیشتر یک علاقه است؟ یک دغدغه است، یا ...

شاید فکر نمی کنند که عدم رعایت حقوق مولف روزی دامنگیر آنان خواهد شد، اما من اکنون فریادشان در آینده را می شنوم. من صاحب این فیلم هستم و در برابر پدیدآورندگانش و دوستداران بهمن جلالی فقید مسئولیت دارم، پس تا زنده ام از این فیلم دفاع خواهم کرد ...