حتی زمانی که هارا، درباره‌ی موضوعات فرهنگی و اجتماعی فیلم می‌سازد، باز به سراغ شخص می‌رود و دوست دارد زندگی فرد را نشان دهد: "من خیلی نمی‌خواهم درباره‌ی موضوعات خاص فیلم بسازم؛ برای همین درامی را کار می‌کنم که با آن درگیر شوم".

این تصویر عامیانه از شغل مستندساز در ارتباط با جدی‌ترین امر زندگی روزمره، یعنی معاش و معشیت و درآمد برای زندگی، حقیقت بزرگی از وضعیت شغلی، مستندسازان و امن و امان و تامین امینت آن را فاش می‌سازد. در این میان، همه‌ی کسانی که اطلاع کافی از ساختار جامعه‌ی ما، بحران‌های مزمن اقتصادی و...

شاید دغدغه‏ی یک انسان‌شناس باید پیش از هر چیز این می‌بود که روشن کند چنین سینمایی تا چه حد تحلیل‏گر است یا دستکم تا چه حد واقع‎گرا است؟ اما سنت سینمای اتنوگرافیک از ژان روش تا ورنر هرتزوگ، به ما می‌آموزد که حقیقت، چیزی همواره فرا‌تر از واقعیت است ...

از آنجایی که به تعداد ستاره‌های آسمان جشنواره‏ی فیلم در دنیا وجود دارد، به نظر می‌رسد اینکه فیلم مستندتان را به کدام یکی از آنها بفرستید، کار چندان آسانی نباشد.

بیایید دعا کنیم با اکران عمومی این فیلم‌ها، پای پروانه‏ی ساخت و مافیای اکران و کف فروش و ممیزی‌های تنگ نظرانه و سختگیری برای پروانه‏ی نمایش و ...  به این مقوله باز نشود که درآن صورت به کلی باید قید جسارت و صداقت و خلاقیت و تجربه‌گرایی را زد.