مهم ترین گلایه ی ما این بود که به عنوان مستند ساز نتوانستیم در آن دوره ی پرالتهاب حضور خود را ثابت کنیم. طی دوره ای ما دستگیری های متعددی را شاهد بودیم و از اعضای صنف ما افراد بسیاری کتک خوردند و یا دوربین های آنها ضبط شد. در حالی که مجوز فیلمبرداری داشتند. در کنار آن یکی دو مستندساز هم به زندان افتاده بودند.

مستندهای ورزشی، کیفیت ها و نقاط مثبت زیادی دارند که موفقیت فیلم شما را آسان تر می کنند؛ زیرا ساختار کشمکش در آنها نوعاً بزرگتر از شخصیت های زندگی روزمره است. در این جا برخی از نکات برای ارتباط با مستند هایی که بر روی ورزش متمرکزند بیان می شود:

آیا به فیلمسازی علاقه دارید؟ آیا آموزش لازم را دیده اید؟ ایده یی دارید که ارزش فیلم شدن داشته باشد؟ به فیلم مستند علاقه دارید یا داستانی؟ قبلاً با سرمایه ی خود فیلم ساخته اید؟ آیا سرمایه ی تولید فیلم را دارید یا شاید شما تهیه کننده دارید؟

آقای طیاب بارها به دوری اش از غوغای شهر مدنی، و غوغای اخیر تهران و اتفاقات رخ داده و غوغاسالاری رایج حرف زده اند. آیا این چراغ سبزی به دوستان در قدرت است یا دور بودن از مطالبات شهروندان و میلیون ها نفر خواهان حقوق در قلمرو زندگی روزمره و زندگی سیاسی و حرفه ای باشند افتخار است؟! این دیگر چه نوع افتخاری است؟!

باید دید تا چه زمانی این برنامه، به دلیل نبود یک طرح از پیش تعیین شده و هوشمند، فرصت سوزی می کند و به جای کارآفرینی برای مستندسازهای شناخته شده، فرصت تجربه اندوزی بر فراز نگاتیوهای نوستالژیک را در اختیار افرادی قرار می دهد که گاه خود با فیلم و فیلمسازی که درباره اش مستند می سازند، بیگانه اند.