آیا اگر کسی با دوربین خود به خیابان رفت و از خشونت و سرکوب تظاهرات سیاسی مردم به وسیله نظامیان و نیروهای شبه نظامی فیلم گرفت، دیگر مستندساز نیست، یا باید به بهانه ی خبری و گزارشی بودن آن تصاویر، مستندبودن آنها را زیر سوال برد؟

سرآغاز فیلم که توام با تیتراژ و تصاویر مبهم نوازندگان موسیقی و سازهایشان است تناسبی با موضوع اصلی فیلم که در ادامه به آن پرداخته می شود ندارد و ایده ای است که تنها در حد ایده باقی مانده است؛ و بر خلاف ظاهر زیبایش آغاز  درخشانی نیست.

راستی از میان میلیون ها آدمی در سرتاسر جهان هنگامی که آن بانوی ایرانی خیره در چشمان شان نگریست و جان سپرد، چند تن چون برخی از ما به کاستی های هنری و فنی آن تصویر اندیشیدند؟

این نامه تلاش و دعوتی است در هموار نمودن راه "سینمای مستند ایران"؛ امید است که با تعامل بیش تر معاونت سینمایی و صنوف سینمای مستند، جزئیات عملی این پیشنهادها به بحث و تبادل نظر گذاشته شود.

مهم ترین گلایه ی ما این بود که به عنوان مستند ساز نتوانستیم در آن دوره ی پرالتهاب حضور خود را ثابت کنیم. طی دوره ای ما دستگیری های متعددی را شاهد بودیم و از اعضای صنف ما افراد بسیاری کتک خوردند و یا دوربین های آنها ضبط شد. در حالی که مجوز فیلمبرداری داشتند. در کنار آن یکی دو مستندساز هم به زندان افتاده بودند.